Η Αγία Υπομονή είναι η Αγία που μ' "άνοιξε" τα μάτια, πριν κάποια χρόνια.
Μεγάλη η Χάρη Της!
Για το χθεσινό το "μάθημα", δεν θα σας πω...
(Βλέπε ειδήσεις...)
Δευτέρα 29 Μαΐου 2017
Αγρυπνία Αγίας Υπομονής - Άγιος Νεκτάριος Νέας Ιωνίας Βόλου
Η Αγία Υπομονή είναι η Αγία που μ' "άνοιξε" τα μάτια, πριν κάποια χρόνια.
Μεγάλη η Χάρη Της!
Για το χθεσινό το "μάθημα", δεν θα σας πω...
(Βλέπε ειδήσεις...)
Κυριακή 28 Μαΐου 2017
Παρασκευή 26 Μαΐου 2017
... κι όσο υπάρχουν Δάσκαλοι, θα βγαίνουν μαθητάδες...
Εδώ αυτή η ανάρτηση, εδώ!
***
πηγή μου:
Όταν ο χορός κυλάει στο αίμα σου!
41.975 προβολές
Μου Αρέσει Να Χορεύω Και 'Οχι Να Κάθομαι Με Το Ποτό Στο Χέρι
Ζεϊμπέκιο 3 γενεών!! Από τον παππού στον εγγονό!!
Χορεύουν κατά σειρά οι Μίκης Σιακαλλής, Χρήστος Σιακαλλής και Αλέξανδρος Παμπόρης
Χορεύουν κατά σειρά οι Μίκης Σιακαλλής, Χρήστος Σιακαλλής και Αλέξανδρος Παμπόρης
3 generations #zeibekiko dan...
Δείτε περισσότεραΑγρυπνία Αποδόσεως του Πάσχα, Άγιος Νεκτάριος Νέας Ιωνίας Βόλου
Αγρυπνία Αποδόσεως του Πάσχα, Άγιος Νεκτάριος Νέας Ιωνίας Βόλου
Τρίτη σούρουπο, έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα. Δεν είχα άλλες δυνάμεις, έπρεπε να φορτίσω μπαταρίες. Δυο μέρες ο μάστορας έβαφε, δυο νύχτες εγώ άυπνη, γιατί το βιολογικό μου ρολόι δεν συμβαδίζει ούτε με τα μαστόρια, πέρα απ' την κούραση...
Ο Άγιος Νεκτάριος πολύ με τριγύριζε τις τελευταίες ώρες. Πέτυχα ανάρτηση που άνοιξε τα μάτια, θυμήθηκα και τα δικά Του Σημάδια σε μένα, πριν μια βδομάδα έτυχε να 'ρθει και στο σπίτι μου! (δυο κοπελίτσες πούλαγαν εικονίτσες ήμουνα στο περίπτερο και ο άντρας μου τις παρέπεμψε σε μένα...) φυσικό ήταν και στο λίγο που κοιμήθηκα, να δω κάτι και στον ύπνο μου, σχετικό μ' Αυτόν, αλλά ξυπνώντας απότομα από χαρμόσυνες καμπάνες, δεν το θυμόμουνα το όνειρο!
Τρελές οι καμπάνες! Νταν - νταν- νταν!
Κοίταξα γύρω, μαύρα σκοτάδια έρχονταν απ' τα παντζούρια.
"Ιδέα μου θα είναι, ακόμα βλέπω όνειρο", σκέφτηκα. "Άντε και ξημέρωσε η Τετάρτη, με πήρε για τα καλά ο ύπνος, θά 'ρθει κι ο μάστορας κι εγώ θα κοιμάμαι, αλλά... ας κοιμηθώ λίγο ακόμα!"
Αμ, δε, που ήταν όνειρο!
Νταν, νταν, νταν, σταματημό δεν είχαν!
Μα γιατί χτυπάνε;
Γιατί χτυπάνε;
Αδύνατον να ξανακοιμηθώ!
Ο Άγιος Νεκτάριος με την καμπάνα Του, ξεσήκωσε την γειτονιά, ξύπνησε κι εμένα, θέλοντας και μή!
Μα γιατί χτυπάς, τέτοια ώρα;
Τί θέλεις να πεις, Άγιε Νεκτάριε;
Αγρυπνία έχεις;
Για ποιον;
Χαρούμενα χτυπάς! Χαίρομαι!
Σηκώθηκα.
Βρήκα τον άντρα μου να είναι ντυμένος, στολισμένος, έτοιμος για τσιπουράδικο με φίλους! Θα μ' άφηνε να κοιμηθώ, ήξερε πόσο ήμουνα κουρασμένη!
"Να πας, άντρα μου, να πας και καλά να περάσετε! Εδώ, εγώ, τέζα!"
Όταν λέμε τέζα, εννοούμε ερείπιο. Πονούσαν και πονάνε ακόμα, χέρια, πόδια, αυχένες και δε συμμαζεύεται.
Νταν, νταν, νταν, επέμενε Ο Δικός Σου, έψαξα για ημερολόγιο, να δω τι γιορτή ήταν την Τετάρτη.
+ Απόδοσις του Πάσχα
Και τί είναι αυτή η γιορτή;
Χαμπάρι δεν είχα!
Αν ήταν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σαν κι εμένα, χαθήκαμε!
Άνοιξα υπολογιστή, έψαξα....Χμ!
Σαν την Ακολουθία του Πάσχα;
Χμ!
"Σε πόσο φεύγεις, άντρα;"
"Σε λίγο. Γιατί;"
"Για να με κατεβάσεις μέχρι τον Άγιο Νεκτάριο, μάλλον έχει αγρυπνία, είναι Μεγάλη γιορτή αύριο!"
Με κοίταξε στραβά, δε μίλησε.
Σου λέει, "εσύ τέζα, για την Εκκλησία μπορείς;"
"Καλά! Αν πάω, ξέρω τον δρόμο. Έχει λεωφορεία και ταξί.
"Για δυο βήματα θα πάρεις λεωφορείο; Τζάμπα λεφτά."
"Γιατί; Στα τσίπουρα δεν είναι τζάμπα; Είναι πιο χρήσιμα;"
Δεν είπε τίποτα.
"Καίτη, φεύγω", άκουσα όταν ήμουνα στο μπάνιο.
"Όκευ! Καλά να περάσετε!"
...Για πότε ντύθηκα, δεν ξέρω.
Ξέρω ότι πήρα ταξί, ο άντρας μου όχι, μην το πείτε!
Έκοψα και μπόλικα γιασεμιά και πήγα.
"Πού σε πάω;"
Γνωστός ο ταξιτζής!
Άμα είσαι της πιάτσας άνθρωπος (ήμουνα), αδύνατον να κρυφτείς!
"Άκου! Ξέρω που πάω, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα βρω και ανοιχτά!Άκουσα καμπάνα του Αγίου Νεκταρίου, μπορεί να έχει αγρυπνία, μπορεί να είχε, μπορεί και να τελείωσε, μπορεί να είναι και η ιδέα μου! Πάμε, αν είναι ανοιχτά μ' αφήνεις, αν είναι κλειστά με πας και με φέρνεις, σου χαρίζω και τα γιασεμιά μου τα οποία έχω στην σακούλα, μη σου γεμίσω το ταξί με άνθη και με μαλώσεις κιόλας, όπως άλλοι ταξιτζήδες!"
"Μπα, από κει πέρασα, δεν είδα τίποτα. Δε νομίζω να είχε φως."
...Έλα όμως, που εγώ μέσ' τα σκοτάδια μου το είχα δει!
Και τόσο λαμπρό φως και χαρούμενο, δεν είχα ξαναδεί, ούτε το Πάσχα!
Δεν ξέρω...
Πολύ συχνά ακούγεται η καμπάνα.
Αυτή την φορά, όλα τα Σημάδια, με ήθελαν Εκεί!
Εκείνος ξέρει!
Εγώ, δεν είναι ανάγκη και να μάθω!
Υγ. 1 Τέτοια ευωδία, δε ξανάγινε!
"Με μέθυσες, Άγιε Νεκτάριε!" του έλεγα!
Υγ. 2 Ο Άγιος Ιωάννης, τρελάθηκε στην λάμψη! Δε ξανάγινε! Μου έβγαζε τα μάτια, ακόμα κι όταν στεκόμουνα στην εξώπορτα, και χωρίς γυαλιά!
Υγ.3 Στην πλάτη του Ιερέα, όταν ήταν μέσα στο Ιερό, είδα καλόγερο (ποιον Άλλον; Άγιο Εφραίμ!) και Παναγιά!...
Υγ.4 Ο Άγιος Απόστολος ο Νέος, το καντήλι Του, σταματημό δεν είχε!
Όχι, δεν ήταν απ' τον αέρα, ούτε απ' το κούνημα του ίδιου του Ιερέα! Εκείνος κούναγε τους πολυελαίους και μ' άρεσε τόσο πολύ!
Έτσι συμμετείχε πιο πολύ η ψυχή! Άνοιγε, άνοιγε...!
Υγ.5 Δεν υπάρχει περίπτωση να ανεβάσω ανάρτηση του Αγίου Νεκταρίου και να ανεχθεί δεύτερη ανοιχτή καρτέλα, με τίποτα!
Πάμε πάλι, με την σειρά, χωρίς βιασύνες...
Τα Ιερά, απαιτούν κι εδώ Σταυρό και Προσοχή!
Άλλωστε, όλα μου είναι στο: "Πες ότι προσεύχομαι..."
Το λέω πολύ συχνά, στα Ανώτερα Ψηλά μου, ακόμα κι όταν κάνω δουλειές!
Υγ. Συμπληρώνω στα σχόλια καναδυό υστερόγραφα, ακόμα!
Βιντεάκια
φωτογραφίες
Δώδεκα και, μετά από τηλεφωνήματα, πέρασε ο άντρας μου και με πήρε.
Κι εκείνος πέρασε ωραία, κι εγώ ακόμα καλύτερα!
"Μια στασούλα, εδώ; Μη σβήσει τη νύχτα;"
Με κοίταζε...
Κοίτα όσο θες!
Έτρεξα!
Κρίμα, δεν είχε λαδάκι!
...Και ξέχασα να πάρω!
Μόνο άλλαγμα φυτήλι!
Κάτι είναι κι αυτό!
Ναι, Άγιε Εφραίμ;
Τρίτη σούρουπο, έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα. Δεν είχα άλλες δυνάμεις, έπρεπε να φορτίσω μπαταρίες. Δυο μέρες ο μάστορας έβαφε, δυο νύχτες εγώ άυπνη, γιατί το βιολογικό μου ρολόι δεν συμβαδίζει ούτε με τα μαστόρια, πέρα απ' την κούραση...
Ο Άγιος Νεκτάριος πολύ με τριγύριζε τις τελευταίες ώρες. Πέτυχα ανάρτηση που άνοιξε τα μάτια, θυμήθηκα και τα δικά Του Σημάδια σε μένα, πριν μια βδομάδα έτυχε να 'ρθει και στο σπίτι μου! (δυο κοπελίτσες πούλαγαν εικονίτσες ήμουνα στο περίπτερο και ο άντρας μου τις παρέπεμψε σε μένα...) φυσικό ήταν και στο λίγο που κοιμήθηκα, να δω κάτι και στον ύπνο μου, σχετικό μ' Αυτόν, αλλά ξυπνώντας απότομα από χαρμόσυνες καμπάνες, δεν το θυμόμουνα το όνειρο!
Τρελές οι καμπάνες! Νταν - νταν- νταν!
Κοίταξα γύρω, μαύρα σκοτάδια έρχονταν απ' τα παντζούρια.
"Ιδέα μου θα είναι, ακόμα βλέπω όνειρο", σκέφτηκα. "Άντε και ξημέρωσε η Τετάρτη, με πήρε για τα καλά ο ύπνος, θά 'ρθει κι ο μάστορας κι εγώ θα κοιμάμαι, αλλά... ας κοιμηθώ λίγο ακόμα!"
Αμ, δε, που ήταν όνειρο!
Νταν, νταν, νταν, σταματημό δεν είχαν!
Μα γιατί χτυπάνε;
Γιατί χτυπάνε;
Αδύνατον να ξανακοιμηθώ!
Ο Άγιος Νεκτάριος με την καμπάνα Του, ξεσήκωσε την γειτονιά, ξύπνησε κι εμένα, θέλοντας και μή!
Μα γιατί χτυπάς, τέτοια ώρα;
Τί θέλεις να πεις, Άγιε Νεκτάριε;
Αγρυπνία έχεις;
Για ποιον;
Χαρούμενα χτυπάς! Χαίρομαι!
Σηκώθηκα.
Βρήκα τον άντρα μου να είναι ντυμένος, στολισμένος, έτοιμος για τσιπουράδικο με φίλους! Θα μ' άφηνε να κοιμηθώ, ήξερε πόσο ήμουνα κουρασμένη!
"Να πας, άντρα μου, να πας και καλά να περάσετε! Εδώ, εγώ, τέζα!"
Όταν λέμε τέζα, εννοούμε ερείπιο. Πονούσαν και πονάνε ακόμα, χέρια, πόδια, αυχένες και δε συμμαζεύεται.
Νταν, νταν, νταν, επέμενε Ο Δικός Σου, έψαξα για ημερολόγιο, να δω τι γιορτή ήταν την Τετάρτη.
+ Απόδοσις του Πάσχα
Και τί είναι αυτή η γιορτή;
Χαμπάρι δεν είχα!
Αν ήταν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σαν κι εμένα, χαθήκαμε!
Άνοιξα υπολογιστή, έψαξα....Χμ!
Σαν την Ακολουθία του Πάσχα;
Χμ!
"Σε πόσο φεύγεις, άντρα;"
"Σε λίγο. Γιατί;"
"Για να με κατεβάσεις μέχρι τον Άγιο Νεκτάριο, μάλλον έχει αγρυπνία, είναι Μεγάλη γιορτή αύριο!"
Με κοίταξε στραβά, δε μίλησε.
Σου λέει, "εσύ τέζα, για την Εκκλησία μπορείς;"
"Καλά! Αν πάω, ξέρω τον δρόμο. Έχει λεωφορεία και ταξί.
"Για δυο βήματα θα πάρεις λεωφορείο; Τζάμπα λεφτά."
"Γιατί; Στα τσίπουρα δεν είναι τζάμπα; Είναι πιο χρήσιμα;"
Δεν είπε τίποτα.
"Καίτη, φεύγω", άκουσα όταν ήμουνα στο μπάνιο.
"Όκευ! Καλά να περάσετε!"
...Για πότε ντύθηκα, δεν ξέρω.
Ξέρω ότι πήρα ταξί, ο άντρας μου όχι, μην το πείτε!
Έκοψα και μπόλικα γιασεμιά και πήγα.
"Πού σε πάω;"
Γνωστός ο ταξιτζής!
Άμα είσαι της πιάτσας άνθρωπος (ήμουνα), αδύνατον να κρυφτείς!
"Άκου! Ξέρω που πάω, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα βρω και ανοιχτά!Άκουσα καμπάνα του Αγίου Νεκταρίου, μπορεί να έχει αγρυπνία, μπορεί να είχε, μπορεί και να τελείωσε, μπορεί να είναι και η ιδέα μου! Πάμε, αν είναι ανοιχτά μ' αφήνεις, αν είναι κλειστά με πας και με φέρνεις, σου χαρίζω και τα γιασεμιά μου τα οποία έχω στην σακούλα, μη σου γεμίσω το ταξί με άνθη και με μαλώσεις κιόλας, όπως άλλοι ταξιτζήδες!"
"Μπα, από κει πέρασα, δεν είδα τίποτα. Δε νομίζω να είχε φως."
...Έλα όμως, που εγώ μέσ' τα σκοτάδια μου το είχα δει!
Και τόσο λαμπρό φως και χαρούμενο, δεν είχα ξαναδεί, ούτε το Πάσχα!
Δεν ξέρω...
Πολύ συχνά ακούγεται η καμπάνα.
Αυτή την φορά, όλα τα Σημάδια, με ήθελαν Εκεί!
Εκείνος ξέρει!
Εγώ, δεν είναι ανάγκη και να μάθω!
Υγ. 1 Τέτοια ευωδία, δε ξανάγινε!
"Με μέθυσες, Άγιε Νεκτάριε!" του έλεγα!
Υγ. 2 Ο Άγιος Ιωάννης, τρελάθηκε στην λάμψη! Δε ξανάγινε! Μου έβγαζε τα μάτια, ακόμα κι όταν στεκόμουνα στην εξώπορτα, και χωρίς γυαλιά!
Υγ.3 Στην πλάτη του Ιερέα, όταν ήταν μέσα στο Ιερό, είδα καλόγερο (ποιον Άλλον; Άγιο Εφραίμ!) και Παναγιά!...
Υγ.4 Ο Άγιος Απόστολος ο Νέος, το καντήλι Του, σταματημό δεν είχε!
Όχι, δεν ήταν απ' τον αέρα, ούτε απ' το κούνημα του ίδιου του Ιερέα! Εκείνος κούναγε τους πολυελαίους και μ' άρεσε τόσο πολύ!
Έτσι συμμετείχε πιο πολύ η ψυχή! Άνοιγε, άνοιγε...!
Υγ.5 Δεν υπάρχει περίπτωση να ανεβάσω ανάρτηση του Αγίου Νεκταρίου και να ανεχθεί δεύτερη ανοιχτή καρτέλα, με τίποτα!
Πάμε πάλι, με την σειρά, χωρίς βιασύνες...
Τα Ιερά, απαιτούν κι εδώ Σταυρό και Προσοχή!
Άλλωστε, όλα μου είναι στο: "Πες ότι προσεύχομαι..."
Το λέω πολύ συχνά, στα Ανώτερα Ψηλά μου, ακόμα κι όταν κάνω δουλειές!
Υγ. Συμπληρώνω στα σχόλια καναδυό υστερόγραφα, ακόμα!
Βιντεάκια
Απόδοσις του Πάσχα, Αγρυπνία, Άγιος Νεκτάριος Νέας Ιωνίας Βόλου
φωτογραφίες
Δώδεκα και, μετά από τηλεφωνήματα, πέρασε ο άντρας μου και με πήρε.
Κι εκείνος πέρασε ωραία, κι εγώ ακόμα καλύτερα!
"Μια στασούλα, εδώ; Μη σβήσει τη νύχτα;"
Με κοίταζε...
Κοίτα όσο θες!
Έτρεξα!
Κρίμα, δεν είχε λαδάκι!
...Και ξέχασα να πάρω!
Μόνο άλλαγμα φυτήλι!
Κάτι είναι κι αυτό!
Ναι, Άγιε Εφραίμ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)