***
Και ο μήνας είχε 8 και γιορτάζαν οι γυναίκες, λέει.
Φουλ "ενισχυμένη" μέρα και νύχτα...
Κι οι καμπάνες του Αγίου Νεκταρίου χτύπαγαν, γιατί υποδέχτηκαν αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Γερόντισσας, κι ενώ περπατώντας έτρεχα και ρύθμιζα την μηχανή μου σε σέπια, για να μην ανάψει φλας στην εκκλησία, είδα από μακριά το άσπρο άλογο!...
Ζουμ και ξανά ζουμ, οι αντοχές της μηχανής μου, θόλωναν, μαζί με τα μάτια μου...
...Μέχρι που και το άλογο, με αντιλήφθηκε, σταμάτησε να τρώει και γύρισε και με κοίταζε από μακριά...
Με είχε "ακούσει", με είχε νιώσει!
ΣΤΟΠ και ΠΑΝΤΑ νοερή ή και εξωτερική Προσευχή, στο ακριβές σημείο του από κει, που με σταμάτησε σαν Γυναίκα, η ίδια η Παναγία και μου ζήτησε να της δείξω τον δρόμο για την Ευαγγελίστρια, κατεβαίνοντας... το μεσημέρι, πριν πολλά χρόνια.
Κι από δω, το ίδιο βράδυ, η Ίδια Γυναίκα Παναγιά, με έσωσε και τράβηξε τον γνωστό της δρόμο, προς το Μοναστήρι της Γοργουπήκοου!
Κι από τότε, πάντα με τα πόδια και Στάση νοερή, όταν οδηγούνε άλλοι!
Κι είδα τον θάλαμο και θυμήθηκα την Γιώτα και το βιβλίο (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ) των ξενιτεμένων Ελλήνων που είχα μέσ΄την τσάντα μου, για να μη χασομεράω, να διαβάσω μετά, μέσ' τα λεωφορεία, όσο!
Επιβαλλόταν ένα "κλικ"!
Ήταν "απόδειξη" αγάπης προς όλους!
Γνωστοί, άγνωστοι, πλούσιοι ή φτωχοί, ταλαντούχοι ή όχι, κοντά ή μακριά, η Ελλάδα και η Πίστη μας ενώνει!
Πασχαλούδες, λαδάκι και μεγάλο καθαρό ποτήρι, κι άναμμα καλό του καντηλιού, να φέγγει όλον τον κόσμο, στα σκοτάδια της νύχτας...!
Σέπια και γρήγορα... ας είναι!
Και ο μήνας είχε 8 και γιορτάζαν οι γυναίκες, λέει.
Φουλ "ενισχυμένη" μέρα και νύχτα...
Κι οι καμπάνες του Αγίου Νεκταρίου χτύπαγαν, γιατί υποδέχτηκαν αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Γερόντισσας, κι ενώ περπατώντας έτρεχα και ρύθμιζα την μηχανή μου σε σέπια, για να μην ανάψει φλας στην εκκλησία, είδα από μακριά το άσπρο άλογο!...
Ζουμ και ξανά ζουμ, οι αντοχές της μηχανής μου, θόλωναν, μαζί με τα μάτια μου...
...Μέχρι που και το άλογο, με αντιλήφθηκε, σταμάτησε να τρώει και γύρισε και με κοίταζε από μακριά...
Με είχε "ακούσει", με είχε νιώσει!
ΣΤΟΠ και ΠΑΝΤΑ νοερή ή και εξωτερική Προσευχή, στο ακριβές σημείο του από κει, που με σταμάτησε σαν Γυναίκα, η ίδια η Παναγία και μου ζήτησε να της δείξω τον δρόμο για την Ευαγγελίστρια, κατεβαίνοντας... το μεσημέρι, πριν πολλά χρόνια.
Κι από δω, το ίδιο βράδυ, η Ίδια Γυναίκα Παναγιά, με έσωσε και τράβηξε τον γνωστό της δρόμο, προς το Μοναστήρι της Γοργουπήκοου!
Κι από τότε, πάντα με τα πόδια και Στάση νοερή, όταν οδηγούνε άλλοι!
Κι είδα τον θάλαμο και θυμήθηκα την Γιώτα και το βιβλίο (ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ) των ξενιτεμένων Ελλήνων που είχα μέσ΄την τσάντα μου, για να μη χασομεράω, να διαβάσω μετά, μέσ' τα λεωφορεία, όσο!
Επιβαλλόταν ένα "κλικ"!
Ήταν "απόδειξη" αγάπης προς όλους!
Γνωστοί, άγνωστοι, πλούσιοι ή φτωχοί, ταλαντούχοι ή όχι, κοντά ή μακριά, η Ελλάδα και η Πίστη μας ενώνει!
Πασχαλούδες, λαδάκι και μεγάλο καθαρό ποτήρι, κι άναμμα καλό του καντηλιού, να φέγγει όλον τον κόσμο, στα σκοτάδια της νύχτας...!
Σέπια και γρήγορα... ας είναι!
