Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Βόλος, 26/3/18
Την Δευτέρα, ήταν. Είχα κατέβει κάτω για δουλειές και πρώτη μου στάση ήταν στην Μεταμόρφωση Βόλου.
Η ώρα ήταν 11 και.
«Τι έχει στην Εκκλησία σήμερα», ρώτησα τον περιπτερά «και τέτοια ώρα ακούγονται τόσο δυνατά τα μεγάφωνα;»
«Εκκλησία είναι, ότι θέλει, έχει!» απάντησε εκείνος.
«Συγγνώμη που σας ρώτησα. Θα περνούσα για κερί, άλλωστε, σας ρώτησα αυθόρμητα, μήπως ξέρετε…»
«Δεν ξέρω.»
«Δεν πειράζει, ευχαριστώ!»
Πέρασα…
Νόμιζα πως θα βρω μια εκκλησία γεμάτη κόσμο.
Μ’ είχαν ξεγελάσει οι δυνατές ψαλμωδίες.
Ο Χριστός, η Παναγιά, ΟΛΟΙ οι Άγιοι, η νεοκόρος κι εγώ.
Κι ο δυνατός ήχος ψαλμωδιών, των μεγαφώνων.
«Κάτι» μεταξύ αληθινού και ψεύτικου…
Κοίταξα Ψηλά, όπως κάνω πάντα.
Είδα ότι είναι Εκεί, όπως πάντα!
Ρώτησα τη νεοκόρο.
«Δοκιμάζουμε τα μεγάφωνα για τις γιορτές», μου απάντησε ευγενέστατα.
Εν ολίγοις χάρηκα που πέτυχα την «πρόβα», κι έτσι πήρα μια γλυκιά γεύση της Ανάστασης, σ’ αυτή την αγαπημένη, παλιά μου γειτονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου