Διπλά αγαπημένο προσκυνητάρι

...Το έμαθα και χάρηκα...
Χάρηκα που χάρηκε κι η γειτονιά και το συνέχεια αναμμένο καντηλάκι, βρήκε μια πιο σωστή θέση.
Το είχα δει και νύχτα, μα έκανα πως δεν είδα, δε ζήτησα στάση...
Το είχα έννοια και ακόμα.

Κατέβηκα μέρα, προχθές.
Συγκινήθηκα.
Τα παιδιά ρωτούσαν.
Αθώες ερωτήσεις, τόσο πιο δύσκολες οι απαντήσεις.
Δεν έχει παραθυράκια... δεν φαίνεται ο Άγιος Εφραίμ.
ΚΙ όμως, ΕΙΝΑΙ  ΕΚΕΙ, ΠΑΡΟΝ, ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ της Παναγιάς και του Χριστού, ολόκληρης της Ορθόδοξης Πίστης μας, δίπλα στο πορτάκι δεξιά, όπως στις περισσότερες μεγάλες εκκλησιές.
Ένα τόξο έλειπε, που να δείχνει τον "δρόμο", για την Ιερά Μονή της Παναγίας Γοργοϋπηκόου. (ή Γοργοεπηκόου, ένα είναι το νόημα)

...Δεν πειράζει. Σ' αυτή τη ζωή, τα περισσότερα εννοούνται.

Αν μπορούσα εκείνη την στιγμή, θα μετέφερα μόνη μου τα πρώην ερρείπια, κοντά στα σκουπίδια, ώστε να τα δει ο Δήμος, να τα πάρει.

Πρέπει να του δείξεις του Δήμου, αλλιώς, δεν "βλέπει", δυστυχώς.

Ελπίζω πως, την επόμενη φορά που θα ξαναπεράσω από κει, δεν θα είναι.
Δε μπορεί, κάποιος θα κάνει κάτι παραπάνω, από τον Σταυρό του...