Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου

An, αχ αυτό το α, πόσο με παιδεύει.

Πάμε, λόγω της ημέρας.

Αν η ζωή μου κυλούσε φυσιολογικά… όταν γύρισα απ’ το χωριό, θα έγραφα:

«Μεγάλη συγκίνηση Ιερών Δώρων με περίμενε… κι ήταν αυτά Μεγάλη Δύναμη στις όποιες απογοητεύσεις μου… Τα Ιερά Δώρα ήταν τα εξείς…» και θα τα έγραφα.

…Δεν πειράζει. ΌΛΑ, κυρίως τα ΘΕΙΑ, θέλουν την στιγμή τους.

…Πάει καιρός που τηλεφώνησα σε μια φίλη. Την πέτυχα ενώ πήγαινε για Ιερό Προσκύνημα στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου.

…Της ζήτησα να μ’ ανάψει κεράκι…

Πάει καιρός που μου ζήτησε την ταχυδρομική διεύθυνση…

«Κάτι» σου στέλνω…

Περίμενα, αργούσε.

…Πήγα, ήρθα, ξαναπήγα στο χωριό, κάποια στιγμή, εκεί που δεν έπιανε σήμα, χτύπησε το τηλέφωνο.

…» Άργησα… αλλά το έστειλα…

Τι σημάδι!

«Σταυρό, φιλενάδα, Σταυρό! Κάνε Σταυρό και προχωράμε, για όλα τα δύσκολα του δρόμου της ζωής μας…»

…Περίμενα ειδιοποίηση δέματος (μέγα σπάσιμο, μα χαλάλι, σκεφτόμουνα), μα με περίμενε εικονίτσα και λαδάκι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και λαδάκι Ενός Άλλου Αγίου, που δεν είναι η ώρα ΤΟΥ. ( Σωπαίνει, κι (ένα μπαμ με σήκωσε να κλείσω την πόρτα! Αέρας…) κι Έχει τους Λόγους ΤΟΥ!)

Μεγάλη η Χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου! Ξέρω πολλά Θαύματά της, φίλων και συγγενών μου. Και δικά μου.

Να έχουμε την ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ!

…Δεν είχα εικονίτσα Της…

(…Τα χθεσινά και άλλης βραδιάς όνειρά μου, ήταν δικά Της…)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΑΠΟ ΨΥΧΗΣ, ΤΗΝ ΦΙΛΗ!

ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ, ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» και «ΚΑΛΑ»!