"Οδηγεί ο Άγιος Εφραίμ, κι έρχομαι!" Πανάγος...

 

Ήταν αρχές Οκτώβρη του 2018, παραμονή του γάμου της κόρης μου στην Ζαγορά.

Ήξερα ποια απ' τ' αδέλφια μου δεν μπορούσαν να 'ρθουν, για λόγους υγείας.

Ο Πανάγος ήταν ο πρώτος σίγουρος. Είχε στείλει ήδη και το δώρο του με την αδελφή μου που πέρασε να τον δει, με στεναχωρούσε το γεγονός, μα μ' ενδιέφερε να είναι καλά στην υγεία του! Τότε δεν ήξερε ακόμα πως είχε καρκίνο, απλά, δεν έβλεπε καλά και οδηγούσε ελάχιστα κάποιες φορές, μέχρι τα Τρίκαλα. (Γι' αυτό και δεν ερχόταν στην Ανάληψη τα τελευταία χρόνια, που ήταν θέλημα και τάμα του και όλοι με ρωτούσαν: "γιατί δεν ήρθε φέτος ο Παναής;")

Εκεί που έτρεχα σαν τρελή να προλάβω δουλειές μόνη μου, γιατί λόγω της συγκομιδής των μήλων, δεν έβρισκες ούτε γυναίκα για δουλειές, ούτε έβλεπες άντρα μάστορα να κάνει μια επείγουσα δουλειά - όλοι στα μήλα), μεσημεράκι ήταν, χτυπάει το τηλέφωνο, έτυχε να πιάσει σήμα στην αυλή, το σηκώνω, κι ακούω τη νύφη μου, αλαφιασμένη!

"Κατερίνα, σταμάτα τον αδελφός! Χάζεψε κι έρχεται στο χωριό! Μίλα τον σε παρακαλώ, δεν ακούει τίποτα! Θα σκοτωθεί στον δρόμο και θα έχουμε άλλα!"

Κόκκαλο εγώ, για λίγο. Σ' αυτό το λίγο, κατάλαβα πως ο αδελφός μου ήταν αποφασισμένος, ίσως έφευγε και κρυφά, ίσως ήθελε να δει για τελευταία φορά την Ζαγορά, ίσως ήθελε να είναι και κοντά μου, στην χαρά μου...

"Γιατί, δε μιλάς; Τά 'χασες κι εσύ;" είπε η νύφη μου.

Βρήκα ψυχραιμία που δεν είχα και της είπα:

"Ευτυχώς που σου το είπε και δεν έφυγε κρυφά! Ελένη μου, για να το πει αυτό ο Παναής, φαίνεται πως είναι αποφασισμένος! Σε παρακαλώ, φέρ' σου ψύχραιμα, δώς του μαζί του όλα τα φάρμακά του και την ευχή σου για "Καλό δρόμο", και δώσ' τον να του μιλήσω κι εγώ.

"Πανάγο μου, ξέρω πόσο πολύ θέλεις να 'ρθεις, μα δεν πρέπει. Ρισκάρεις την υγεία σου..."

"Άκου με και μη λες πολλά. Πήγα στον Αγιό σου κι άναψα κερί, που θα καίει μέχρι να γυρίσω!"

Εννοούσε ότι πήγε νωρίτερα κρυφά στα Τρίκαλα, στο Σπίτι του Αγίου Εφραίμ (είχαμε πάει κι άλλη φορά μαζί), άναψε κερί και Προσευχήθηκε...

Ανατρίχιασα...

"Πανάγο... σε παρακαλώ!)

"Με χασομεράς! Είπα! Τέλος! Θα οδηγεί ο Άγιός σου!"

(Δεν γράφω την χωριάτικη προφορά, για να καταλαβαίνουν οι αναγνώστες.)

Άκουσα ένα "Κατερίνα, φεύγει!" είχε δώσει ήδη το ακουστικό στη νύφη μου! Τουλάχιστον πρόλαβε και του έδωσε τα φάρμακά του, κι ένα σακάκι...

"...Ελένη μου, κάνε την Προσευχή σου, ανάβω κι άλλο καντήλι στο σπίτι, θα προσεύχομαι κι εγώ και θα τον καλοπάρω να μείνει στο Βόλο απόψε, να έρθει αύριο το πρωί με τον Δημήτρη, να μην οδηγήσει στις στροφές."

"Η ευθύνη δικιά σου, Κατερίνα, έκανε σαν τρελός! Κανόνισε μην έχουμε λαχτάρες! Αν ήξερα, θα έρχομαν κι εγώ!"

"Προσευχή, Ελένη μου, Προσευχή! Όλα θα πάνε καλά! Θα σ' ενημερώνω συνέχεια."

Τι δουλειές να κάνω; Είχα παραλύσει.

Προσευχήθηκα, άναψα κι άλλο καντηλάκι, και του τηλεφώνησα. Δεν το σήκωσε.

Σε λίγο, μάλλον σταμάτησε κάπου βολικά, με πήρε τηλέφωνο εκείνος.

"΄Τι θέλεις και τηλεφωνείς, όταν οδηγάω; Είπαμε: έρχομαι! Οδηγεί ο Άγιός σου, μη στεναχωριέσαι και μην τηλεφωνάς, δεν το ξανασηκώνω!"

"Πανάγο, άκου με, σε παρακαλώ! Πέρνα απ' τον Δημήτρη να πάρεις το κλειδί, να πας σπίτι, να 'ρθεις μαζί του αύριο, μην οδηγήσεις στο Πήλιο. Είναι γεμάτο αγροτικά φορτωμένα μήλα. Θα δυσκολευτείς..."

"Είπα: Έρχομαι. Με καθυστερείς!" και τό 'κλεισε το τηλέφωνο.

Από κει και πέρα, όχι μόνο μέχρι να τον δουν τα μάτια μου, όχι μόνο στον γάμο, αλλά μέχρι να επιστρέψει σπίτι του σώος, η αγωνία και η συγκίνηση ήταν περισσότερο στραμμένη πάνω του, σχεδόν περισσότερο κι απ' τον γάμο!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ, αδελφούλη μου, ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Πόσο πολύ μ' αγάπησες, μόνο εγώ το ξέρω.

Αντιλαλεί ακόμα στ' αυτιά μου ακόμα, εκείνο το νευριασμένο, μα γεμάτο αγάπη: "Φύγε εσύ, είπα! Να πας στο Βόλο να κοιμ΄θείς!"

Τότε στην Κλινική με την εγχείρηση. Δεν ήθελες να σε βλέπω να υποφέρεις, δεν ήθελες να με βλέπεις να υποφέρω..."

.........

....Νιώθω ότι είσαι κοντά στον Άγιο Εφραίμ κι ότι είσαι γαλήνιος...

Τον είχες χρόνια σε εικόνα πάνω απ' το κρεβάτι σου, μα όταν ήρθα και πήγαμε στο Σπίτι Του, είμαι σίγουρη πως πήγες κι άλλες πολλές φορές, χωρίς να πεις λέξη σε κανέναν, ειδικά όταν αρρώστησες.