Νεκροταφείο Μεγάλων Καλυβίων - Καθυστερημένη "αγκαλιά" στον Πανάγο...

 Εκείνος ξέρει τα γιατί.

...Και με περίμενε... χαμογελαστός, μ' έναν Ήλιο που τύφλωνε, ενώ αλλού έριχνε χαλάζι.

Του πήγα νερό Ζαγοριανό, να ξεδιψάσει, χώμα απ' την Πατρίδα που λάτρευε, μια πέτρα καρδιάς απ' το Χορευτό και άλλα δικά μας...

Λυτρώθηκα μ' αυτή την "συνάντηση". Σίγουρα μου έδωσε Δύναμη ο Άγιος Εφραίμ, που επισκέφτηκα, φυσικά, πρώτα!

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΑΓΙΕ ΕΦΡΑΙΜ!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ, Πανάγο μου!

Εδώ ή μάλλον λίγο νωρίτερα, που το νερό έφτασε στις τσάντες μου... κατασυγκινήθηκα.

(Εδώ στην φώτο τις είχα απομακρύνει.)

Πολύ μεγάλο Νεκροταφείο, για ένα τόσο μικρό χωριό.

Αν και ήμουνα στα ... χαμένα, δεν είδα γύρω μου ένα εκκλησάκι ν' ανάψω ένα κερί για όλους τους νεκρούς. Μια κυρία μου είπε πως ένα που υπάρχει είναι ιδιωτικό.

Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούν η Εκκλησία ή ο Δήμος;

Και κάποια δέντρα ανάμεσα στα μνήματα, ίσως;

Η άδεια κούνια του...