Φωτογραφίζω, η καημένη, να αποδείξω, τι;

...Κάτι έγραφα εδώ στα σχόλια, ότι "είδα" στην συκιά, ενώ κοίταζα χθες τις φωτογραφίες.

...Απόψε, εκτός από καθιστή καλόγρια, "είδα" και όρθια καλόγρια, πιο νέα, και άλλα δυο πρόσωπα.

Σταματάω να κοιτάζω, φέρνω μόνο την πρωτότυπη και την εστιασμένη. (επεξεργασμένη).

Σα να ήταν και η Αγία Πελαγία, έξω απ' την εκκλησία, κάπου εκεί, κοντά μου!

"Έχεις πολύ φαντασία", μού είπε η νύφη μου, όταν ήμουνα στο καράβι και μού ανακοίνωνε "κάτι", που αφορούσε τον αδελφό μου...

Το τηλέφωνό της με σόκαρε, γιατί νωρίτερα με είχε σοκάρει, πριν μπω στο καράβι, "κάτι" άλλο, που ήταν, σα να ήταν... το ΠΑΡΟΝ, του ίδιου του αδελφού μου, εκεί, κοντά μου!

Τί να γράψω, Χριστέ μου, χωρίς κίνδυνο, να με πουν τρελή; Τι;

Φωτογραφίζω, η καημένη, να αποδείξω, τι;

Αποδεικνύονται τα ΑΝΩΤΕΡΑ;

Έστω!

Να φέρω τις φώτο, να γράψω, όμως, επί τη ευκαιρία και αυτό:

"Ακούς κάτι;" ρώτησα μια κοπέλα, που βρισκόταν κοντά μου, όταν άρχισε να αναπτύσσει ταχύτητα το καράβι.

"Όχι!"

...Μόνη μου, "άκουγα", ξανά, Ύμνους από Εκκλησία, σαν πέρ'σι, του Σωτήρος!

Τότε... το πρωτόγνωρο "φαινόμενο", για μένα, κράτησε μέρες, τώρα στο καράβι, συνέβει δυο φορές.

...Φοβήθηκα. Αδυνατούσα να συγκεντρωθώ, στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, του "Παίκτη". του Φιόντορ Ντοστογέφσκι...

Ναι, χρωστάω και μια ανάρτηση, νά 'τη, η ροή, έρχεται.

ΣΕ ΚΑΛΟ!