Άγιος Νεκτάριος Νέας Ιωνίας Βόλου 13/8/17 (1)
...Είχα να πάω καιρό.
Μάλλον, πήγα μια μέρα, μα δεν πρόλαβα ανοιχτά.
Πήγα άλλες δυο, τρις φορές, Εκεί κοντά Του, μα όχι τόσο κοντά, μέχρι το προσκυνητάρι του Αγίου Εφραίμ.
Τον σκεφτόμουνα.... αλλά, αν δεν είχα Σημάδι Του, δεν θα έτρεχα χθες!
Πήγα, αντί για μπάνιο!
"Έτοιμη!" είπα, μα θα πάω αλλού!
Και πήγα....
Προέκυψε φουστάνι μέχρι το γόνατο, δεν ένιωθα και άνετα, για τον Άγιο, αλλά.... θα τα άκουγα, αν αργούσα.
"Οπότε", σκέφτηκα, "ένα κερί και θα φύγω..."
Είδα σκαλωσιές και το χάρηκα.
Δεν έχει κλειδαριά, μια χαρά! Ανοιχτά είναι!
...Νόμιζα! Έσπρωξα με τα χέρια, με το πόδι, (το έκαψα, κιόλας!ζεμάταγε η σιδερένια πόρτα), τίποτα!
Ήταν κλειστά!
Θα περίμενα, δεν υπήρχε περίπτωση!
Είδα την Σημαία, και πήρα τόση χαρά!
Κι ύστερα, μετά, πολύ, πιάνει ένας αέρας, μα τί αέρας!
Να σηκώνει χώμα και να μην ξέρεις που να σταθείς!
Όλως παραδόξως, το φουστάνι μου κάθονταν στο ύψος του γονάτου... όσο κι αν το προκαλούσε ο δυνατός αέρας!
Βίντεο
Νόμιζα ότι υπήρχε κι άλλο βιντεάκι, δεν πειράζει!
Κάποια στιγμή ήρθε κι ένα παιδάκι και περίμενε, που τελικά ήταν και παπαδάκι, μετά!
"Μέσα είναι!" μου λέει κάποια στιγμή, κι είδα τον παπά - Δημήτρη, ν' ανοίγει!
"Μαγκώνει μερικές φορές", μου εξήγησε μετά. "Θέλει λίγο δύναμη", είπε.
"Έχω όταν Εκείνος, δίνει", ήθελα να του πω, αλλά δεν το είπα!
Ήξερα καλά, πως απλά, δεν ήθελε, ακόμα!
Κι ύστερα, φωτογραφίες, για να μην γράψω βιβλίο, δεν προλαβαίνω, τουλάχιστον, σήμερα!
ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ!
...Είχα να πάω καιρό.
Μάλλον, πήγα μια μέρα, μα δεν πρόλαβα ανοιχτά.
Πήγα άλλες δυο, τρις φορές, Εκεί κοντά Του, μα όχι τόσο κοντά, μέχρι το προσκυνητάρι του Αγίου Εφραίμ.
Τον σκεφτόμουνα.... αλλά, αν δεν είχα Σημάδι Του, δεν θα έτρεχα χθες!
Πήγα, αντί για μπάνιο!
"Έτοιμη!" είπα, μα θα πάω αλλού!
Και πήγα....
Προέκυψε φουστάνι μέχρι το γόνατο, δεν ένιωθα και άνετα, για τον Άγιο, αλλά.... θα τα άκουγα, αν αργούσα.
"Οπότε", σκέφτηκα, "ένα κερί και θα φύγω..."
Είδα σκαλωσιές και το χάρηκα.
Δεν έχει κλειδαριά, μια χαρά! Ανοιχτά είναι!
...Νόμιζα! Έσπρωξα με τα χέρια, με το πόδι, (το έκαψα, κιόλας!ζεμάταγε η σιδερένια πόρτα), τίποτα!
Ήταν κλειστά!
Θα περίμενα, δεν υπήρχε περίπτωση!
Είδα την Σημαία, και πήρα τόση χαρά!
Κι ύστερα, μετά, πολύ, πιάνει ένας αέρας, μα τί αέρας!
Να σηκώνει χώμα και να μην ξέρεις που να σταθείς!
Όλως παραδόξως, το φουστάνι μου κάθονταν στο ύψος του γονάτου... όσο κι αν το προκαλούσε ο δυνατός αέρας!
Βίντεο
Νόμιζα ότι υπήρχε κι άλλο βιντεάκι, δεν πειράζει!
Κάποια στιγμή ήρθε κι ένα παιδάκι και περίμενε, που τελικά ήταν και παπαδάκι, μετά!
"Μέσα είναι!" μου λέει κάποια στιγμή, κι είδα τον παπά - Δημήτρη, ν' ανοίγει!
"Μαγκώνει μερικές φορές", μου εξήγησε μετά. "Θέλει λίγο δύναμη", είπε.
"Έχω όταν Εκείνος, δίνει", ήθελα να του πω, αλλά δεν το είπα!
Ήξερα καλά, πως απλά, δεν ήθελε, ακόμα!
Κι ύστερα, φωτογραφίες, για να μην γράψω βιβλίο, δεν προλαβαίνω, τουλάχιστον, σήμερα!
ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου