Άγιος Νεκτάριος

Ανατρίχιασα...
Ανάσα!

Είχα πάει στο Φεις, ενημερώθηκα για φωτιές, δεν χρειαζόταν πολύ, έφταναν οι φλόγες απ' τις φώτο και οι τίτλοι.
Κάτι μουρμούρησα σε μια άλλη σελίδα και ξαναγύρισα.

....ΟΜΩΣ, η εικόνα που μιλάω από προχθές, με το παραπονεμένο βλέμμα, ΕΚΕΙ!

Προσπάθησα ξανά να την αντιγράψω, ΑΔΥΝΑΤΟΝ!
Η σελίδα δεν την έχει ελεύθερη την φώτο, έτσι όπως βρίσκω τις άλλες, μου έρχεται σαν φάκελος Φεις, δεν κατέχω άλλους τρόπους για να "κλέψω", τόσα ξέρω, δε θέλω να μάθω άλλα, ήδη σκέφτομαι να το παρατήσω το ίντερνετ.

... Εκεί, ένα ΚΛΙΚ, μου έφερε στο μυαλό, το απόψε μου, που ανήκει στο χθες!
Εκεί ανατρίχιασα!

Αυτό ήθελε να πει ο Άγιος Νεκτάριος, που είχα πάει από νωρίς, κι έφυγα πριν τελειώσουν οι Τελευταίοι Χαιρετισμοί της Παναγιάς μας!

Τελευταία σκηνή, στιγμή, αφωτογράφητη, από κει που Του μιλούσα νοερά, ένα Φως κόκκινο φώτιζε, κάτω, το τέμπλο της εικόνας ΤΟΥ!

"Μα, τι θέλεις να Πεις;" αναρωτιόμουν, κι έφυγα...

... Τώρα τα σκέφτομαι.
Απέναντι η εικόνα της Παναγιάς με τον Χριστό, Φώτιζε η φλόγα του καντηλιού!
Αν και το ποτηράκι ήταν μπλε, η φλόγα αντανακλούσε κόκκινη, αλλά γύρω - γύρω, είχε χρυσό ΦΩΣ!

Αυτό μου θύμισαν οι οι φλόγες των πυρκαγιών... κι αν θυμηθώ και τα υπόλοιπα, ναι, μας περιμένουν κι άλλα δύσκολα, ας μη λυγάμε!

Ανθρώπων το χέρι, τα τσακίζει όποτε θέλει ο Χριστός κι η Παναγιά μας, κι όλοι οι Άγιοί μας!

Δεν έχει σημασία πότε θα φέρω θα τις φώτο μου, κ.λ.π. και ΕΑΝ, θα τις φέρω, γιατί δεν άλλαξε κάτι με μένα, όποτε γουστάρουν έχω χεράκι που μ' εμποδίζει...