1 Θαύμα του Αγίου Εφραίμ και του Αγίου Χριστοφόρου

...Κοίταζα έξω απ' το τζάμι, μα το μυαλό μου ταξίδευε αλλού, δεν έβλεπε το ξύπνημα της φύσης, μόνο έσφιγγα στην χούφτα μου τα Ιερά μου "φυλαχτά", σε μια διαρκείας Προσευχή.

Κάποια στιγμή επανήλθα η ματιά μου στην θέα, είδα γνωστά μου σημεία, κι απόρησα: "πότε φθάσαμε κιόλας;"

Εκεί που το πούλμαν έτρεχε, κι εγώ πια, έβλεπα, φτάνοντας Βιομηχανική Βόλου, βλέπω ένα κίτρινο φορτηγό (χωρίς κάγκελα- πώς τα λένε, δεν θυμάμαι), να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Ανασηκώθηκα. "Πώς θα κόψει και πότε θα κόψει;" αναρωτήθηκα, αφού κοίταξα μπροστά τον οδηγό μας.
Εκείνος κοιτούσε μπροστά, δίπλα, ίσως είχε δει και το τρελό φορτηγό, αλλά ίσως είχε υπολογήσει και το στοπ του, ώστε να περάσουμε εμείς που είχαμε προτεραιότητα.

...Εγώ, επειδή είδα πως εκείνος έβγαινε, σα να ήταν ευθεία, υπολόγισα πως θα "ανταμώσουμε"... χτυπώντας μας στην μέση.
Ούρλιαξα:
"Οδηγέ, κόψε ταχύτητα! Οδηγέ, κόψε ταχύτητα!" αφού είχα ανασηκωθεί όρθια.
Δεν είχαμε μείνει πολλοί επιβάτες, κάποιοι κατέβηκαν σε άλλες στάσεις νωρίτερα και δυο - τρεις νέοι, είχαν ακουστικά στ' αυτιά και κινητά.

Εγώ δεν κοίταζα