4 Θαύμα του Αγίου Εφραίμ και του Αγίου Χριστοφόρου

Ένας οδηγός ανασηκώθηκε για να πάρει την σειρά του, την κούρσα του.
Τον σταμάτησα.
"Περιμένετε. Δεν είμαι έτοιμη για ταξί. Θέλω να Προσευχηθώ πρώτα.

...Άφησα την τσάντα μου και σχεδόν, λύγισα στο πάτωμα, όχι σαν μετάνοια...

Τόσες εικόνες γύρω μου, κι εκείνο το ξύλινο καθισματάκι (που ίσως κι εγώ να είχα αφήσει, άλλη φορά) με την εικονίτσα του Αγίου Εφραίμ, γινόταν ένα μεταφυσικό ζουμ, κι όλο μεγάλωνε- μεγάλωνε στα μάτια μου...

Έκλαψα, κάτι που δεν μπορούσα να κάνω εύκολα στο Νοσοκομείο.

ΕΚΕΙ όμως, δεν ξέρω γιατί απ' όλα έκλαιγα.

Μάλλον από τι γλυτώσαμε και τι θα γνόταν, αν μας χτύπαγε στην μέση, αν βγαίναμε στο αντίθετο ρεύμα και τόσα άλλα...

Μεγάλη η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝ, ΆΓΙΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ!
Μεγάλη η ΧΑΡΗ και του δικού μου ΑΓΙΟΥ, ΠΡΟΣΤΑΤΗ της ζωής μου, εδώ και πάρα πολλά χρόνια!

Η ΠΙΣΤΗ είναι εμπειρία. Όχι κατήχηση.