*******************

Άγιος Αθανάσιος (Άθανας), Ζαγοράς

Σε προηγούμενη ανάρτηση των Αθηνών, έγραφα πως πέτυχα τον Άγιο Αθανάσιο κλειστό, αλλά πήρα το μήνυμα, πως με περιμένει στο χωριό μου.

Νόμισα πως το μετέφρασα σωστά, εννοώντας, πως θα πήγαινα για άλλη μια χρονιά, μέχρι το προσκυνητάρι, κάτω στους πρόποδες, όπως κάνω τα τελευταία χρόνια και τον χαιρετάω από μακριά.

Στην άδεια, εννοώ, ναι, και θα μάζευα και κυκλάμινα που πάντα μου έχει φυλαγμένα…

Τελικά, όντως ήθελε να πάω και μάλιστα γρήγορα!

Μέρες πάλευα με τα βάτια της αυλής, πτώμα στην κούραση, κάποια στιγμή χτύπησε τηλέφωνο ο άντρας μου.

«Να πας να ρωτήσεις τον παπά, αν νοικιάστηκε το περίπτερο και να μου πεις! Κάποιος ενδειαφέρεται.»

Απογευματάκι, πήγα να τον βρω, έλειπε όμως και μιλήσαμε τηλεφωνικά, με την βοήθεια της νεοκόρου.

Εκεί που χαιρέτησα για άλλη μια φορά τον Άγιο Γεώργιο, ακούω την νεοκόρο Καλυψώ, να μου λέει:

«Κατερίνα, μιας και είσαι εδώ, δεν έρχεσαι κι εσύ, αύριο, να μας βοηθήσεις, γιατί θα είμαστε μόνο δυο γυναίκες, να καθαρίσουμε τον Άθανα, για την γιορτή του;

Έμεινα άφωνη.

Ανατρίχιασα. Νόμισα πως τα λόγια της τα έλεγε Άλλος!

Κοιτώντας το χέρι μου που είχα δεμένο, γιατί πονάει απ’ την κούραση, έχει αποκτήσει ήδη και ευαισθησία, γυρίζω και της λέω:

«Θα έρθω!»

Αυτό ήταν!

Όσο μπορούσα θα βόηθαγα, με την ψυχή μου!

Πέμπτη 26 Ιούνη, πρωί πρωί, ανηφορήσαμε.

Είμασταν περισσότερα άτομα. Πέντε στην αρχή, μετά ήρθε και ο παπάς με την παπαδιά του, σύνολο επτά!

Φύγαμε μεσημέρι, κουρασμένοι απ’ την ζέστη, σωματικά, ψυχικά όμως, γεμάτοι!

Πολύ ιδιαίτερη εμπειρία, δεν την είχα ξαναζήσει!

Συγκλονισμένη απ’ τα Θαυμαστά Του, συγκινημένη απ’ την τιμή, να με θέλει, να βοηθήσω κι εγώ!

Όπου να ‘ναι, θ’ αρχίσει η αγρυπνία, εκεί!

Έτοιμα ήδη τα καντηλάκια με το λαδάκι μου, κ.λ.π. για την Γιορτή Του, Βοήθειά μας, για όλον τον κόσμο!

Περισσότερα, άλλη στιγμή! 

Το παρεκκλήσι του Αγίου Συμεών, αδύνατον να μού σταθεί....!
Είχε τους "λόγους" Του και τα Σημάδια Του!

Η πρώτη εικόνα ΤΟΥ που είδα, όταν καταφέραμε να ανοίξουμε την πόρτα....
...Ιστορία. Δεν άνοιγε. Ήθελε περισσότερο "βάθος" η Προσευχή μας.

Το φυτίλι  της φύσης, θάμνος δίπλα στον Άγιο!

Και το βιντεάκι της καμπάνας: