ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΑΛΑΙΑ - ΑΙΓΙΝΑ
Αυτή η πρώτη εικόνα, Αυτή η ανοιχτή αγκαλιά, με συγκλόνισε!
Ο βασιλικός μου...
***
...Κάπου εδώ, παρασύρθηκα... κι εξηγούσα το ΠΟΣΟ Ζωντανός είναι...
...Απ' την θέση που ήμουνα, η ματιά Του, με κοίταζε...
Άκουγε και το ήξερα...
Το είπα.
"Αλήθεια λέω" είπα και τότε μου έδωσε, το ΠΡΩΤΟ, πολύ πρωτότυπο για μένα, Σημάδι.
Το είπα εκεί, στις γυναίκες, αυθόρμητα και συγκλονισμένη.
Βούλωσε απότομα το τύμπανο απ' το δεξί μου αυτί, όπως όταν ανεβαίνουμε σε βουνό.
Μου συνέβει άλλες δυο φορές, όσο ήμουνα Εκεί, κι όταν Ήθελε να μου δείξει ότι με Άκουγε, ακόμα κι όταν Του "μιλούσα", εσωτερικά.
Φυσικά, δεν ξανασυζήτησα τις επόμενες, ούτε τι άλλο ένιωσα.
Το θέμα δεν ήμουνα εγώ, άσχετα αν εδώ, χωρίς να θέλω (αλλά πρέπει), πρωταγωνιστώ, εφόσον είναι σελίδα μου.
Τα νερά της νυχτερινής καταιγίδας, είχαν φτάσει και μέσα στον διάδρομο των κελιών.
Αυτή η πρώτη εικόνα, Αυτή η ανοιχτή αγκαλιά, με συγκλόνισε!
Ο βασιλικός μου...
***
...Κάπου εδώ, παρασύρθηκα... κι εξηγούσα το ΠΟΣΟ Ζωντανός είναι...
...Απ' την θέση που ήμουνα, η ματιά Του, με κοίταζε...
Άκουγε και το ήξερα...
Το είπα.
"Αλήθεια λέω" είπα και τότε μου έδωσε, το ΠΡΩΤΟ, πολύ πρωτότυπο για μένα, Σημάδι.
Το είπα εκεί, στις γυναίκες, αυθόρμητα και συγκλονισμένη.
Βούλωσε απότομα το τύμπανο απ' το δεξί μου αυτί, όπως όταν ανεβαίνουμε σε βουνό.
Μου συνέβει άλλες δυο φορές, όσο ήμουνα Εκεί, κι όταν Ήθελε να μου δείξει ότι με Άκουγε, ακόμα κι όταν Του "μιλούσα", εσωτερικά.
Φυσικά, δεν ξανασυζήτησα τις επόμενες, ούτε τι άλλο ένιωσα.
Το θέμα δεν ήμουνα εγώ, άσχετα αν εδώ, χωρίς να θέλω (αλλά πρέπει), πρωταγωνιστώ, εφόσον είναι σελίδα μου.
Τα νερά της νυχτερινής καταιγίδας, είχαν φτάσει και μέσα στον διάδρομο των κελιών.
Περίμενε στα πρόχειρα, απ' τις 18/6/19
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμώ δημόσιο και οι διορθώσεις να περιμένουν.
Μεγέθυνα τις φωτογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγια;
Βιβλία θα έγραφα... αλλά, σε άλλες εποχές!
Όχι σε τούτες...
...Πάντως... "χτύπο" δεν άκουσα.
...Θεώρησα προσβλητικό για Εκείνον, να περιμένω να μου δώσει Σημάδι, όπως έκαναν επίμονα, άλλοι.
Χαιρέτησα και έφυγα.
Άλλη στιγμή μ' Αξίωσε Σημάδι, (μάλλον 3 φορές), αλλά είναι τόσο ΠΑΡΟΝ στην καθημερινότητά μου, που ότι και να γράψω, θα είναι λίγο!
Επίσης, δεν "τόλμησα" να μείνω πολύ στο δωμάτιό Του ή να αγγίξω το κρεβάτι Του, κ.λ.π.
Ο παπάς μας, διάβαζε με τις ώρες, ως τη νύχτα, αφού είχαν κλειδώσει και οι πόρτες.
Οι γιαγιάδες αποσύρθηκαν νωρίς στα κελιά...
Κι ύστερα, σκοτάδια και χαλασμός καιρού!
Αστραπές, κεραυνοί, βροχή με το τουλούμι...!
"Περίεργη" νύχτα...
Ηλιόλουστη η επόμενη μέρα.
Αυτά, εν συντομία, συν πρώτη μου εμπειρία σε κελί μοναστηριού με άγνωστες για μένα κυρίες.
Δεν στέκει σ' αυτή την ανάρτηση, ούτε με την εκδρομή, μα μια και θυμήθηκα κάτι, (σκόπευα να τα γράψω, εδώ και καιρό, σε ειδική ανάρτηση, αλλά δεν πρόλαβα) τα "άκουσα" από τρεις ανθρώπους τελευταίως και μου κάνει εντύπωση, μεγάλη, το πόσο διαφορετικά πιστεύει ο καθένας μας.
Για να μην επαναλαμβάνομαι, συζητώντας για κάποια Θαυμαστά γεγονότα που μου συνέβησαν (πολλά έχω γραμμένα και εδώ, αλλά εννοείται στις συζητήσεις μου λέω τα πιο Δυνατά και εν ολίγοις, ενώ οι άνθρωποι είναι πολύ της Εκκλησίας, ξέρουν όσα δεν ξέρει, ούτε ο παπάς και μάλιστα απ' έξω, περιφρονούν ή υποτιμούν τις "εμπειρίες" του άλλου.
Εγώ, αντίθετα, αν μου πουν κάτι, δεν "αγριεύομαι" και ακούω και σέβομαι και δέχομαι την εμπειρία του.
Εν τω μεταξύ, άλλοι παπάδες ή μοναχές, λένε "να τα λέτε και να τα γράφετε, για να μπαίνουν στα βιβλία του κάθε Αγίου", κι άλλοι λένε, "να μην τα λέμε"!
Τελικά, τί είναι το σωστό;
Πάμε στους διαλόγους:
Άντρας - παππούς:
"Τα γράφεις και στο ίντερνετ; Να τα σβήσεις αμέσως!Σκανδαλίζεις τον κόσμο! Να 'ρθεις να σε πάω στον εξομολόγο μου! Μεγάλη αμαρτία αυτό που κάνεις! Όλα αυτά είναι του σατανά! Αν εσύ είδες θαύματα, ε, τότε εγώ, είμαι αμαρτωλός!"
Του μίλησα στα ίσια. (Δηλαδή: Γιατί συγκρίνετε την ζωή σας με την ζωή μου; Κανένας μας δεν τρέχει να προλάβει θέση! Όλους μας θέλει, όλοι χωράμε! Ποιος σας είπε πως δεν βοηθάει τους αμαρτωλούς (σαν κι εμένα), να βρουν τον δρόμο τους; κ.λ.π.)
Μετά, μού είπε ο παππούς: "Συγγνώμη αν σε στεναχώρησα, χωρίς να θέλω!"
Η συγγνώμη του και μόνο, μ' έκανε να καταλάβω, πως ο παππούς έχει αγαθή ψυχή και δυνατή Πίστη, απλά, είναι κακώς, δασκαλεμένος...
Γιαγιά που εκκλησιάζεται και τηρεί μια ζωή τα τυπικά Χριστιανικά:
"Καλά, ρε, Κατερίνα! Μια ζωή στην εκκλησία, κοντεύω τα 100, πώς σ' εμένα δε συνέβει ποτέ τίποτα, κι εσύ λες, ότι έχεις τόσες "εμπειρίες; Το σκέφτεσαι αυτό; Αφού, λες, πως δεν τηρείς, πολλούς κανόνες, πώς έχεις Θαύματα; Μήπως έχεις και λιγάκι φαντασία;"
Άλλη γιαγιά, κι εκείνη κοντά στα 100!
"Θαύματα; Σε σένα; Οράματα; Κι εγώ που σώζω ζωές, γιατί δεν είχα; Σταμάτα το! Δε θέλω ν' ακούσω! Δε θα με πείσεις εσύ, ότι οι Άγιοι έπεσαν τόσο χαμηλά και εμφανίστηκαν σε σένα!"
Κι ύστερα, ένας θυμός, δε μου μιλάει, λέμε!
Στεναχωρέθηκα τόσο πολύ, που μήνες αντηχούσε στ' αυτιά μου αυτή η φράση! "Έπεσαν τόσο χαμηλά, τόσο χαμηλά, τόσο χαμηλά, χαμηλά, χαμηλά!"
(Δεν χωρούσε λέει!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συμφωνούσαμε σε τόσα, μ' αυτή την γιαγιά! Και την αγαπούσα και την αγαπάω, ακόμα!
Δεν είμαι διαβασμένη, όπως εκείνη, μα ξέρω καλά, πως ο Χριστός συγχωρούσε τους αμαρτωλούς κι αυτό δεν σημαίνει πως χαμήλωνε ο Ίδιος!
Αντιθέτως, υψωνόταν!
Ευτυχώς που κρινόμαστε απ' τον Ίδιο τον Θεό, τελικά, κι όχι απ' τους ανθρώπους!
Δεν θα υπήρχε ελπίδα διάσωσης, για κανέναν μας!
Σκληροί κι άδικοι, οι πολύ φανατισμένοι πιστοί.
Λες και ξέρουν τις ψυχές των άλλων!
"Άνθρωπο βλέπ'ς! Ψυχή δεν βλέπ'ς! Μην κρίν'ς!" έλεγε η αγράμματη, και η Αγία, για μένα, μάννα μου!
Τί θυμήθηκα απόψε!
"Οι αναμάρτητοι, πρώτοι τον λίθον..." ή σχόλιον, ας γράψουν!
Κανένα πρόβλημα!
Αν ήταν για να "χαμηλώσω" την Πίστη μου, δεν θα έγραφα τόσα χρόνια, ούτε θα αποκτούσα τόσους εχθρούς...κ.λ.π. (για να μη λέω πολλά.)
Έχω ανοιχτά αυτιά, ακούω τους πάντες, σέβομαι την ζωή, εμπειρία, Πίστη ή απιστία του καθενός, αλλά, ως εκεί!
Ούτε τον υποτιμώ, ούτε τον προσβάλλω, ούτε και τον κάνω εχθρό!
Απλά, συζητάω άλλα θέματα μαζί του, κι αν μπορώ ή απέχω πολύ απ' τις απόψεις του, απομακρύνομαι απ' την παρέα του.
Απλά τα πράγματα.
ΔΙΑΛΟΓΟΙ, ΠΙΣΤΗ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πρόσθεσα στα θέματα, γιατί έχω κι άλλους πολλούς διαλόγους...