Εκ "βαθέων" Πίστη

...Δεν μ' αρέσει να επεμβαίνω σε παλιές αναρτήσεις, γιατί είναι στιγμές που πέρασαν και λογικά, δε μπορείς να γυρίσεις πίσω, όπως και στη ζωή.
Τελευταία, κάνω συχνά "μπαλώματα", λόγω πολλών "εμποδίων" (γνωστό ότι έχω χάκερ, κι αν δεν είχα πολλούς λογαριασμούς, θα ήμασταν ακόμα στην Πρωτοχρονιά!), συν του ότι ο ελεύθερος χρόνος μου, δεν είναι ίδιος με τον χειμώνα, συν πολλά.

Προβληματιζόμουνα για ώρα, τι να κάνω.
Να σχολιάσω στις σκόρπιες μου αναρτήσεις, για την Πεντηκοστή 2018 ή να κάνω αυτό που θα κάνω, δηλαδή, άλλη μια βιαστική ανάρτηση, γιατί κάποια στιγμή ο άνθρωπος, πρέπει και να κοιμάται!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ, μα όχι εσκεμμένη, δεν αναφέρθηκα καθόλου στην Αγία Ελένη!
Ο Ιερός Ναός είναι του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης!
Όλοι μας το ξέρουμε εδώ στον Βόλο, τουλάχιστον, μα χάριν συντομίας, ΜΟΝΟ, λέμε π.χ. "Πήγα στον Άγιο Κωνσταντίνο".

Η Αγία Ελένη, Πιστεύω πως με Συγχωρεί, αν όχι, εσείς!

Πάμε τώρα στην σύμπτωση, ότι μάλλον, Αν και Μεγάλη Γιορτή του Αγίου Πνεύματος, δεν θα πήγαινα!

Όχι, γιατί δεν θα ήθελα, Αν είχα κοντά μου Εκκλησιά, ίσως να ξημερωβραδιαζόμουνα, Εκεί και ο άντρας μου... να με είχε χωρίσει απ' τα νιάτα μας!

Εν ολίγοις, αυτή την βδομάδα, είχα έξτρα δουλειές, πολλές και επείγουσες, ομολογώ και κουραστικές, που δεν έπαιρναν αναβολή.

(Προσωπικό, ας μην το πω.)

Μιλάμε για πτώμα, κάθε μέρα, νοερή Προσευχή που περιείχε: "Χριστέ μου, βόηθα, δώσ 'μου δύναμη να ανταπεξέλθω και Σ'χώρα με που έχω ισοπεδώσει Μεγάλες Γιορτές, κ.λ.π."

Σάββατο βράδυ, μού λέει ο άντρας μου: "Αύριο θα πάμε για τσίπουρο..."
Δεν πρόλαβα να απαντήσω το γνωστό μου "ΟΧΙ", τον άκουσα να συμπληρώνει:
"Ήρθαν τα παιδιά, δε γίνεται να μην πάμε!"

..."Ευχαρίστως!" είπα, όταν έμαθα ποια παιδιά.
Και πεθαμένη να ήμουνα, ίσως Ανασταινόμουνα...!

Πόση κούραση και την Κυριακή!

Τα παυσίπονα σε διπλές δόσεις, για να μην πονάει χέρι, να μην πονάει μέση, κ.λ.π.

Κι εκεί στο τσιπουράδικο, λοιπόν, μας λένε τα παιδιά:

"Μέχρι να 'ρθείτε, περπατήσαμε στην παραλία, πήγαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο, είχε λίγο κόσμο, ευτυχώς, προλάβαμε και χαιρετήσαμε και το Ιερό Χέρι του Αγίου Γεωργίου, πήραμε και εικονίτσες!"

Χαμπάρι, δεν είχα! Κι αν είχα, δεν ξέρω κι αν θα πήγαινα!

Την προηγούμενη βδομάδα, σε άλλο τσιπουράδικο (μάλλον στις 21!) είδαμε ένα κοριτσάκι με στολή και έμαθα ότι γίνονται εκδηλώσεις στον Άγιο Κωνσταντίνο.

Ε! Πόσα να έχω χάσει, άραγε, από εκδηλώσεις, τα τελευταία χρόνια;

Άπειρες. Δεν με πειράζει, καθόλου. Απολαμβάνω άλλα "πράγματα" που είχα στερηθεί, μια ολόκληρη ζωή. (Σπίτι και οικογένεια, γιατί δούλεψα πολύ και δεν τα χάρηκα, όπως και όσο ήθελα.)

Και που λες, εκείνη την στιγμή που οι φίλοι είπαν αυτό, έρχεται στο τραπέζι μας ένας κύριος που εγώ δεν ήξερα (αλλά εδώ στον Βόλο, τον λένε Καζαντζίδη), ήξερε τον άντρα μου, κι άρχισε να τραγουδάει όρθιος, στο τραπέζι μας, ενώ είχε δικό του, παραπέρα: "Πάρε τα χνάρια να με βρεις!"

Τι αναμνήσεις και ΤΙ ΣΗΜΑΔΙΑ!

Εκείνη την Στιγμή, πέρα απ' το πρώην καφενείο μου (που το συζητήσαμε κιόλας και μετά άλλαξε και η κουβέντα), εγώ το "πήρα" ΣΑΝ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ!

Οι φίλοι δεν ήξεραν περισσότερα, να με "διαφωτίσουν".

...Μου πέρασε απ' το μυαλό, όταν φύγουμε απ' το τσιπουράδικο, να πω στον άντρα μου, να περάσουμε από Κει, μη τυχόν και είναι ανοιχτά, ακόμα, η Εκκλησιά, ΜΑ, δεν το τόλμησα!

...Όταν γυρίσαμε σπίτι, αμέσως έψαξα να μάθω!

ΚΑΙ ΝΑΙ, μόλις, ΤΟΝ προλάβαινα!

Στις 12, θα αναχωρούσε, για Εκεί, όπου φυλάσσεται, στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγίας, της Σάμου!

...Οπότε, Δευτέρα πρωί, δεν είχε δουλειές!

Ούτε δυνάμεις είχα, ΜΑ, δίνει "κάτι" ΦΤΕΡΑ", όταν σε θέλει, που έφτασα και μέχρι την Παναγία Τρύπα, που καιρό ήθελα να πάω!

Τί να γράψω; Τί να πρωτογράψω;

Το ότι δεν "ζαλίστηκα"... όπως την άλλη φορά... (2016;)
Το ότι έφτασα την εικόνα της Παναγιάς, χωρίς τακούνι και χωρίς να ψήλωσα!... ;;;

Το ότι ενώ προσευχόμουνα (μόνη μου μέσ' το εκκλησάκι, "είδα" ξαφνικά ένα χεράκι να με χαιρετάει και  μετά την Αγιογραφία της Παναγιάς...

Τό ότι ακούγονταν το νερό απ' το πηγάδι ... κι αυτό μου έφερε στο νου "ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ" ... και δεν "φοβόμουνα"... δεν ξέρω πως λέγεται, Αν λέγεται "θράσος".


Να μην παρασύρομαι. Δε νιώθω Αγία. Αντιθέτως, μάλιστα.
Γι' αυτό και Προσεύχομαι ΠΟΛΥ, να με Συγχωράει, ΟΣΟ, μπορεί!

Να φέρω και την Παναγίτσα και να κλείσω!

Μεγάλη η Χάρη, ΟΛΩΝ των Αγίων ΜΑΣ!

Δεν ξέρω "πράγματα" πολλά, σωστά και λάθη, της Πίστης μας, μα νοιώθω.

Κάτι σαν την μάννα μου που δεν ήξερε καμιά Προσευχή ολόκληρη και επαναλάμβανε μόνο την αρχή! "Πάτερ, Ημών, ο Εν τοις ουρανοίς, Πάτερ Ημών", και πάλι!

Κάτι σαν το "¨Ή ταν ή πετάς" (η ταν ή επί τας) που το βρήκα και στο Νεκροταφείο το Ψυχοσάββατο,

Κάτι σαν το μήλο, που πέφτει κάτω απ' την μηλιά, είμαι κι εγώ.

Και τ' άλλο:

"Να προλάβω να σκουπίσω, κυρά Λένη, να σ'κώσω και τσ' πλάκες, γιατί από κάτ' έχ' σκουπίδια, κι αύριο ξημερώνουν τ' 'αλ'μοιρα τσ' Παναγίας"!

Ήθελε να πει τα 9ημερα.
Μου το λέει συχνότατα η κυρά Λένη, ΚΑΛΗ ΤΗΣ ΩΡΑ!

Έλα, Παναγιά μου! Βόηθα μας!