"Γελάω", σε εισαγωγικά, τώρα που το θυμάμαι.

...Είμαι, Εκεί, ακόμα. (Στα Ανώτερα Απογευματινά μου)
Τελικά, η ζωή μας είναι αποτέλεσμα επιλογών.
Εκεί κατέληξα, όταν βεβαιώθηκα πως στην ίδια ημερομηνία, θα ήθελα να βρίσκομαι και σε δυο διαφορετικά σημεία, πράγμα που ανθρωπίνως, δε γίνεται! (ούτε με ελικόπτερο!)
Οπότε, θυμήθηκα τα λόγια μια μοναχής, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Της είπα:
"Τί όμορφα που είναι εδώ, στο μοναστήρι σας! Να έρθω κι εγώ; Με δέχεστε;"
Και η απάντηση:
"Έχετε ολοκληρώσει τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις;"
....χμ!
"Όταν τελειώσουν;" την ρώτησα, αυθόρμητα, εφόσον κατάλαβα ότι εννοούσε, ότι είμαι πολύ νέα, κι είχα και μικρά παιδιά!
"Όταν τελειώσουν, τα ξαναλέμε!"
Σοφή η απάντηση!
"Γελάω", σε εισαγωγικά, τώρα που το θυμάμαι.
Τελειώνουν άραγε ποτέ οι υποχρεώσεις των γονιών, ακόμα κι όταν μεγαλώσουν τα παιδιά τους;
"Καθείς εφώ, ετάχθη", λοιπόν, κι εγώ τ' αποφάσισα απ' τα 20, ότι η ζωή μου ανήκει στην οικογένεια!
Αν εκείνη με διώξει... ως άχρηστη, ανίκανη, κ.λ.π.... βλέπουμε!

Οπότε, η "επιλογή" στα 20, λέει, Τάδε ημερομηνία του 2018, εντός και επί ταυτά, κυρία Κατερίνα, μητέρα, σύζυγος και νοικοκυρά, που δε στά πα νε, αλλά τα ήξερες από παιδί!

Δόξα τω Θεώ, Εκείνος, ξέρει που με πάει και πότε με πάει!
ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΤΟΝ ΔΟΞΟΛΟΓΩ, για κάθε ανάσα μου, δεν το συζητάμε!