ΣΗΜΑΔΙΑ - Γκράφιτι

.............Κατεβαίνοντας

"Σημάδια" ελπίδας...

... Όταν έχεις ανέβει με ασανσέρ σε ...υψηλό όροφο πολυκατοικίας, λογικό είναι να κατέβεις πάλι, με ασανσέρ.
...Εκτός, αν δεν βιάζεσαι πια ή είσαι λυπημένη...

...Έτσι, ένα όχι και τόσο "ωραίο" μεσημέρι, πήρα τον κατήφορο... με τα πόδια.
...Βαριά τα βήματα της κατηφόρας, ασήκωτα, μέχρι που σε κάποια στροφή, σήκωσα κεφάλι και "κάτι" είδα απ' το παράθυρο...

Έβλεπα καλά;
Παραισθήσεις;
ΣΗΜΑΔΙ;
Γκράφιτι... τόσο χαμηλά...!!!
...μα για μένα, ΤΟΣΟ, ΑΝΩΤΕΡΟ!

Το ψευδώνυμό μου είναι Ελπίδα.
Στις 17 Σεπτεμβρίου, πολλοί ιντερνετικοί φίλοι, μου λένε: 
"Χρόνια Πολλά"! (ΕΔΩ Η ΓΙΟΡΤΗ της Αγίας Σοφίας και των ΑΓΙΩΝ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ... )
Εκείνη τη μέρα γέννησα και τον γιο μου.
Την γάτα μου την λέω Ελπίδα.
Το γκράφιτι έγραφε: "ελπίδα".
Το ΑΝΩΤΕΡΟ ΜΗΝΥΜΑ "έλεγε" (σε μένα): 
"Μη χάνεις την ελπίδα σου! Εγώ είμαι ΕΔΩ!"

Εκείνη τη στιγμή, μου θύμισε τον τίτλο ενός βιβλίου: "Πίσω μας στέκει ο Θεός", που είχα προσέξει σε βιβλιοθήκη γιατρού, (γιατί χρύσιζε το τίτλος, το 2005), πριν με εξετάσει ο γιατρός και πριν μου πει, πως: "Λυπάται, είναι αργά, δεν ξέρει αν θα φτάσω σπίτι μου, αν θα ξημερώσω... κ.λ.πολλά."
(Νομίζω τα έχω γραμμένα στο Νο1. Κι αν όχι, λίγη σημασία έχει, είμαστε στο 2019 και Θεός ΘΕΛΕΙ και ακόμα, ΖΩ! ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΣ ξέρει, γιατί μου δίνει "παρατάσεις" και πότε αυτές θα σταματήσουν...)

***
Άλλη μέρα.
Χαρούμενη ανέβηκα με το ασανσέρ, αλλά... χαρούμενη κατέβηκα με τα πόδια, μόνο και μόνο, για να ξαναδώ εκείνο το γκράφιτι... "της ελπίδας" που ήταν τόσο χαμηλά και σχεδόν, κρυμμένο, κι όμως "έτυχε" να το δω, την κατάλληλη στιγμή, να μην "λυγίσω"...!
Νά 'ναι ΓΕΡΟΣ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ, όποιος το έγραψε!

...Να, που οι ελπίδες "ζουν" και στα ισόγεια και στους ακάλυπτους... και στα υπόγεια, όπως και στα παγκάκια και αλλού!
Κυρίως δε, στις ψυχές των ανθρώπων!