Άγιος Νικόλαος, Χορευτό, Ζαγοράς, Πηλίου

Άγιος Νικόλαος, Χορευτό, Ζαγοράς, Πηλίου

Γενάρης 2019

... Δεν κοιμήθηκα πολύ...
Η στεναχώρια της δεύτερης φωτο-μηχανής μου που χάθηκε, με "προβλημάτησε" πολύ.
Προσευχόμουν όλη νύχτα, "Ευχαριστώντας" Τον για τις Ιερές στιγμές που είχα ζήσει, ΤΟΥ ζητούσα ΣΥΓΓΝΩΜΗ... αν κάπου έκανα λάθος και με "Τιμώρησε" έτσι....
Δεν κοίταξα καν, να δω, ποιες φωτογραφίες μου είχε "σώσει" η άλλη μου φωτο-μηχανή. Δεν είχε νόημα, ήξερα πως μπέρδευα τις δυο μηχανές (είναι και ίδιες), έτσι κι αλλιώς, όλες μου τις στιγμές μου τις θεωρούσα σημαντικές και κάποιες φωτογραφικά... είχαν χαθεί!

Άυπνη, κι αχάραγα ακόμα, δεν μ' έννοιαζαν πια οι χαμένες φωτογραφίες, ούτε η φθηνή μηχανή, μόνο ένα "ΓΙΑΤΙ" και "ΠΟΥ",  ήταν αυτό που με βασάνιζε και με στεναχωρούσε... να την έβρισκε κάποιος, άχρηστες για όποιον, τα κομμάτια ... της ψυχής μου, όσο και η ίδια η μηχανή.
...Κι αν την είχα πετάξει κατά λάθος, μεσ' την σακούλα των σκουπιδιών;
Αυτό δεν το άντεχα...
...Έννοιωθα πως έπρεπε να "κινηθώ" εγκαίρως, να την βρω, μόλις ξημερώσει, πριν είναι αργά...

Κι έκανα υπομονή, μέχρι να περάσει η ώρα, να ενοχλήσω κόσμο...

Οι απαντήσεις που θα έπαιρνα, θα ήταν Θέλημά Του. Θα το δεχόμουνα αδιαμαρτύρητα, δεν χρειαζόταν γι' αυτό, καμία Προσευχή, αρκεί να μην αδιαφορούσα... αρκεί να μην μού "χρέωνε" την αμαρτία, πως περιφρόνησα τα Σημάδια Του... που απλόχερα μου είχε χαρίσει!



Χάραμα σε μπαλκόνι σπιτιού φίλης, κοίταζα τον Άγιο Νικόλαο, από μακριά, απ' τη νύχτα, ως την Ανατολή που φωτογράφησα κιόλας, για να ξεχνιέμαι.

Πολλές φορές Του είπα, νά 'μουν πουλί, να πέταγα... να 'ρθω να Σ' ανάψω το καντήλι, να είσαι τόσο πολύ κοντά μου, και να είναι εμπόδιο τα αδέσποτα σκυλιά...

...................Λόγια που λείπουν  ΕΔΩ - Και για τα σκυλιά παραπομπή ΕΔΩ)

Κι η λαχτάρα... για ένα ζουμ της θάλασσας... που μόνο με αυτοκίνητο θα μπορούσα να φτάσω... μετά τις 10!

Το τηλέφωνο είχε χτυπήσει, πολλές φορές.
Αρνητική της νύχτας η απάντηση.
Δεν την ξέχασα στον Άι - Γιάννη Ζαγοράς, δεν ήταν δίπλα στον Ρήγα, δεν ήταν και σίγουρος όμως, δεν είχε φως, ήταν και βιαστικός...

7 θα ήταν;
"Την βρήκα! Σου είχε πέσει μέσα στ' αυτοκίνητο!"

Ώ! Σωτήρα, με την τσάντα μου!...
...Δε μετριούνται τα Σημάδια Σου!
Ξέρω το πότε! (παραπομπή, ΕΔΩ)

Κι ο Άι - Νικόλας, πριν να φτάσω κοντά Του, μού έδωσε την χαρά...!

....ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ, με μια άσπρη καμέλια...

...Μια κόκκινη στο διάβα μου, πριν φτάσω στο σπιτικό μου...

Υγ. Δεν μίλησα γι' ανθρώπους "όμορφους", π' ανοίξαν αγκαλιές!

"Λουλούδια; Κόψε όσα θες!"

"Θα έρθω εγώ να σε πάρω και θα πάμε μαζί και θα φάμε, μαζί!"

"ΜΑΖΙ"!

Τί συναίσθημα με λέξη και πράξη, γραμμένο!