Αγαπημένο προσκυνητάρι...
Όταν μπορώ... πηγαίνω και το καθαρίζω, όσο γίνεται, χωρίς νερό. (Μόνο όσο μπορώ να κουβαλίσω..., συν τα σύνεργα, π.χ. καθαριστικό τζαμιών, φούρνου, κ.λ.π.)
Κάθε φορά, βρίσκω και διαφορετικές εικονίτσες.
***
Παναγία Τήνου! Έκπληξη!
Άγιος Νεκτάριος, δεν υπήρχε άλλη φορά.
Σημάδι Μεγάλο, δε, όταν από βιασύνη και απροσεξία μου (πριν τις φωτογραφήσω), όταν τις έβγαζα να πλύνω και να αλλάξω αλουμινόχαρτο, μία εικόνα έπεσε ανάποδα κάτω.
Όταν την σήκωσα (με σεβασμό) και είδα τον Άγιο Νεκτάριο... με προβλημάτισε...
Κάτι ήθελε...
Μα, ήταν νωρίς για να περάσω κι από κει, να του ανάψω ένα κερί. Θα ήταν κλειστή ακόμα η Εκκλησιά του!
Δεν Τον είχα και στο πρόγραμμα... για "δώρα"...
Άγιος Εφραίμ, ΦΥΛΑΚΑΣ, εδώ και πάρα πολλά χρόνια...
Υγ. Τ' ανάβει ο κόσμος και χαίρομαι γι' αυτό, λυπάμαι μόνο που δεν σκέφτονται ότι αυτό το προσκυνηταράκι, είναι πολύ μικρούλι και δεν χωράει πολλά.
Πολλές φορές έχω αφήσει απ' έξω, σε αδιάβροχες τσάντες και λάδι και σύνεργα καθαριότητας... αλλά... δεν τα ξαναβρήκα.
Σέβομαι το ότι πεινάει ο κόσμος και παίρνει τα λαδάκια... αλλά... όταν παίρνει και τα γάντια μιας χρήσεως, ας πούμε (κ.λ.π.), ε, τότε, δεν είναι θέμα πείνας... νομίζω.
Ευτυχώς, υπάρχουν μάρκετ κοντά, βρίσκω ότι χρειάζομαι, όταν με βγάζει ο δρόμος, σ' αυτή την γειτονιά.
Κι ύστερα, επόμενη ανάρτηση.
Όταν μπορώ... πηγαίνω και το καθαρίζω, όσο γίνεται, χωρίς νερό. (Μόνο όσο μπορώ να κουβαλίσω..., συν τα σύνεργα, π.χ. καθαριστικό τζαμιών, φούρνου, κ.λ.π.)
Κάθε φορά, βρίσκω και διαφορετικές εικονίτσες.
***
Παναγία Τήνου! Έκπληξη!
Άγιος Νεκτάριος, δεν υπήρχε άλλη φορά.
Σημάδι Μεγάλο, δε, όταν από βιασύνη και απροσεξία μου (πριν τις φωτογραφήσω), όταν τις έβγαζα να πλύνω και να αλλάξω αλουμινόχαρτο, μία εικόνα έπεσε ανάποδα κάτω.
Όταν την σήκωσα (με σεβασμό) και είδα τον Άγιο Νεκτάριο... με προβλημάτισε...
Κάτι ήθελε...
Μα, ήταν νωρίς για να περάσω κι από κει, να του ανάψω ένα κερί. Θα ήταν κλειστή ακόμα η Εκκλησιά του!
Δεν Τον είχα και στο πρόγραμμα... για "δώρα"...
Άγιος Εφραίμ, ΦΥΛΑΚΑΣ, εδώ και πάρα πολλά χρόνια...
Υγ. Τ' ανάβει ο κόσμος και χαίρομαι γι' αυτό, λυπάμαι μόνο που δεν σκέφτονται ότι αυτό το προσκυνηταράκι, είναι πολύ μικρούλι και δεν χωράει πολλά.
Πολλές φορές έχω αφήσει απ' έξω, σε αδιάβροχες τσάντες και λάδι και σύνεργα καθαριότητας... αλλά... δεν τα ξαναβρήκα.
Σέβομαι το ότι πεινάει ο κόσμος και παίρνει τα λαδάκια... αλλά... όταν παίρνει και τα γάντια μιας χρήσεως, ας πούμε (κ.λ.π.), ε, τότε, δεν είναι θέμα πείνας... νομίζω.
Ευτυχώς, υπάρχουν μάρκετ κοντά, βρίσκω ότι χρειάζομαι, όταν με βγάζει ο δρόμος, σ' αυτή την γειτονιά.
Κι ύστερα, επόμενη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου