Σωτήρα... Παράδοση κλειδιού Παναγίας Ράσσοβας - Παπά Δημήτρης Ξυνογαλάς
...Μάλιστα. Ανέβηκαν οι φωτογραφίες.
Και τώρα; Τι μπορούν να γράψουν ή να περιγράψουν οι λέξεις;
Τίποτα.
Απολύτως, τίποτα, γιατί θα είναι ανίκανες έστω και να "φωτογραφήσουν" Αυτή την Ιερή πληθώρα συναισθημάτων, όλου του Ιερού Προσκυνήματος και οδοιπορικού της ημέρας, που θα τα
μπερδέψουν, όπως μπερδεύτηκε το πόδι μου στο ένα χερούλι της τσάντας μου (που είχα ακουμπησμένη κάτω, μπροστά απ' τα πόδια μου), στην βιασύνη μου να βγω και να τρέξω γρήγορα. (Για να μην καθυστερώ άλλο τον εθελοντή Αποστόλη, φοβόμουν ότι η υπομονή του μαζί μου, θα είχε ήδη εξαντληθεί, συγκρίνοντάς την, με τον εκνευρισμό του άντρα μου που ούτε για φωτογραφία, δεν ελαττώνει ταχύτητα αυτοκινήτου ή κρατάει χρονόμετρο - μαθημένος απ' τα ποδοσφαιρικά...- πόσο άργησα, αν κάνει στάση, έστω και για ένα κεράκι στην μάννα μου... Νά 'ναι γερός ο Άνθρωπος, η υπομονή του, ανεξάντλητη, με κατέπληξε!)
(Υπάρχει ήδη, ένας Πρόλογος ΕΔΩ).
....Νύχτωσε και βρισκόμουν λοιπόν, απ' έξω απ' τον Ιερό Ναό του Σωτήρος, για να παραδώσω με τα ίδια μου τα χέρια, το κλειδί της Παναγίας Ράσσοβας Πουρίου, ασπάζοντας με σεβασμό τα ΑΞΙΑ χέρια του κλειδοκράτωρα, παπά Δημήτρη Ξυνογαλά.
...Ήξερα, πως την άλλη μέρα, Δευτέρα 28 Γενάρη, θα τον Τιμούσαν με τον Χρυσό Σταυρό στον Βόλο, για την 50χρονη Ιερή Αξιοσύνη του, κι αυτό μου έδινε χαρά και ικανοποίηση, αλλά και λύπη μαζί, γιατί, δεν θα ήμουνα κι εγώ, κοντά στην Δικαίωση των Ανωτέρων του, Ιεραρχικά!
...Να που όμως, ο Σωτήρας μας και η Παναγιά μας, το ήθελαν έτσι.
Εκείνον τον Αξίωνε να κατέβει στον Βόλο, εμένα με Αξίωσε, ν' ανοίξει δρόμους, ν' ανέβω στο ΒΟΥΝΟ κι είχα να προλάβω κι άλλα... την Δευτέρα!
...Λέξεις. Άχρηστες. Όσο κι αν συναγωνίζονται τα συναισθήματα, λέξεις θα παραμείνουν!
Αγαπώ, σέβομαι, υπερεκτιμώ τον παπά Δημήτρη Ξυνογαλά (όχι γιατί είμαστε συγγενείς, Αφροδίτη Ξυνογαλά, στο γένος, η μάννα μου...), αλλά, επειδή αυτός ο παπάς, μου φύτεψε πολύ βαθιά τον σπόρο της Πίστης, από παιδάκι και μετά με τους εκκλησιασμούς με το σχολείο.
Πολλές οι αναμνήσεις μαζί του. Πολλές έχω καταγεγραμμένες και εδώ, στα blog μου!
Νά 'ναι Γερός, Δυνατός και Όρθιος, για πολλά -πολλά χρόνια ακόμα, να μην κλειδωθεί η εκκλησιά του Σωτήρα μας, (από έλλειψη Ιερέα), ΠΟΤΕ!
Ο παπά - Δημήτρης, είναι γέννημα θρέμμα Ζαγοριανός, είναι ο γηραιότερος παπάς του χωριού μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ακούει το κήρυγμά του και να μην τον σέβεται. Κι αυτό, επειδή το ΑΞΙΖΕΙ κι επειδή συμβαδίζει ο ταπεινός πολύχρονος βίος του, μ' ΟΛΑ αυτά, που κηρύττει! (Έχω σε βιντεάκια και ομιλίες του παλιότερες - τώρα, ευτυχώς, επέστρεψε στην Πατρίδα ο κ. Μανώλης Χαδίνης και μας καλύπτει μεγάλα κενά και σ' εμάς... τους ξενητεμένους... )
Για την βράβευσή του στον Βόλο, σας παραπέμπω, ΕΔΩ.
ΑΞΙΟΣ και τον Ευχαριστώ για "Το κλειδί", για την εμπιστοσύνη, την αγάπη, για ΟΛΑ "τα κλειδιά" της ζωής μου, γενικά, σε ότι έχει να κάνει με την Πίστη μου!
**********
Κρατάω εδώ, μόνο μία φωτογραφία, με την ευκαιρία, ότι δεν την έχω ανεβάσει ακόμα, στα blog μου.
Και μόνο δυο σχόλια, απ' τα άπειρα που "φωνάζουν", ΑΞΙΟΣ!
**********
...Μάλιστα. Ανέβηκαν οι φωτογραφίες.
Και τώρα; Τι μπορούν να γράψουν ή να περιγράψουν οι λέξεις;
Τίποτα.
Απολύτως, τίποτα, γιατί θα είναι ανίκανες έστω και να "φωτογραφήσουν" Αυτή την Ιερή πληθώρα συναισθημάτων, όλου του Ιερού Προσκυνήματος και οδοιπορικού της ημέρας, που θα τα
μπερδέψουν, όπως μπερδεύτηκε το πόδι μου στο ένα χερούλι της τσάντας μου (που είχα ακουμπησμένη κάτω, μπροστά απ' τα πόδια μου), στην βιασύνη μου να βγω και να τρέξω γρήγορα. (Για να μην καθυστερώ άλλο τον εθελοντή Αποστόλη, φοβόμουν ότι η υπομονή του μαζί μου, θα είχε ήδη εξαντληθεί, συγκρίνοντάς την, με τον εκνευρισμό του άντρα μου που ούτε για φωτογραφία, δεν ελαττώνει ταχύτητα αυτοκινήτου ή κρατάει χρονόμετρο - μαθημένος απ' τα ποδοσφαιρικά...- πόσο άργησα, αν κάνει στάση, έστω και για ένα κεράκι στην μάννα μου... Νά 'ναι γερός ο Άνθρωπος, η υπομονή του, ανεξάντλητη, με κατέπληξε!)
(Υπάρχει ήδη, ένας Πρόλογος ΕΔΩ).
....Νύχτωσε και βρισκόμουν λοιπόν, απ' έξω απ' τον Ιερό Ναό του Σωτήρος, για να παραδώσω με τα ίδια μου τα χέρια, το κλειδί της Παναγίας Ράσσοβας Πουρίου, ασπάζοντας με σεβασμό τα ΑΞΙΑ χέρια του κλειδοκράτωρα, παπά Δημήτρη Ξυνογαλά.
...Ήξερα, πως την άλλη μέρα, Δευτέρα 28 Γενάρη, θα τον Τιμούσαν με τον Χρυσό Σταυρό στον Βόλο, για την 50χρονη Ιερή Αξιοσύνη του, κι αυτό μου έδινε χαρά και ικανοποίηση, αλλά και λύπη μαζί, γιατί, δεν θα ήμουνα κι εγώ, κοντά στην Δικαίωση των Ανωτέρων του, Ιεραρχικά!
...Να που όμως, ο Σωτήρας μας και η Παναγιά μας, το ήθελαν έτσι.
Εκείνον τον Αξίωνε να κατέβει στον Βόλο, εμένα με Αξίωσε, ν' ανοίξει δρόμους, ν' ανέβω στο ΒΟΥΝΟ κι είχα να προλάβω κι άλλα... την Δευτέρα!
...Λέξεις. Άχρηστες. Όσο κι αν συναγωνίζονται τα συναισθήματα, λέξεις θα παραμείνουν!
Αγαπώ, σέβομαι, υπερεκτιμώ τον παπά Δημήτρη Ξυνογαλά (όχι γιατί είμαστε συγγενείς, Αφροδίτη Ξυνογαλά, στο γένος, η μάννα μου...), αλλά, επειδή αυτός ο παπάς, μου φύτεψε πολύ βαθιά τον σπόρο της Πίστης, από παιδάκι και μετά με τους εκκλησιασμούς με το σχολείο.
Πολλές οι αναμνήσεις μαζί του. Πολλές έχω καταγεγραμμένες και εδώ, στα blog μου!
Νά 'ναι Γερός, Δυνατός και Όρθιος, για πολλά -πολλά χρόνια ακόμα, να μην κλειδωθεί η εκκλησιά του Σωτήρα μας, (από έλλειψη Ιερέα), ΠΟΤΕ!
Ο παπά - Δημήτρης, είναι γέννημα θρέμμα Ζαγοριανός, είναι ο γηραιότερος παπάς του χωριού μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ακούει το κήρυγμά του και να μην τον σέβεται. Κι αυτό, επειδή το ΑΞΙΖΕΙ κι επειδή συμβαδίζει ο ταπεινός πολύχρονος βίος του, μ' ΟΛΑ αυτά, που κηρύττει! (Έχω σε βιντεάκια και ομιλίες του παλιότερες - τώρα, ευτυχώς, επέστρεψε στην Πατρίδα ο κ. Μανώλης Χαδίνης και μας καλύπτει μεγάλα κενά και σ' εμάς... τους ξενητεμένους... )
Για την βράβευσή του στον Βόλο, σας παραπέμπω, ΕΔΩ.
ΑΞΙΟΣ και τον Ευχαριστώ για "Το κλειδί", για την εμπιστοσύνη, την αγάπη, για ΟΛΑ "τα κλειδιά" της ζωής μου, γενικά, σε ότι έχει να κάνει με την Πίστη μου!
**********
Κρατάω εδώ, μόνο μία φωτογραφία, με την ευκαιρία, ότι δεν την έχω ανεβάσει ακόμα, στα blog μου.
''Σε συγκινητική τελετή στον Βόλο τιμήθηκε χτες ο παπά Δημήτρης, εφημέριος εδώ και μισό αιώνα στη Σωτήρα της Ζαγοράς. Το μέγα πλήθος που συμμετείχε, οι θαυμάσιοι μελωδοί που έψαλαν, οι ειλικρινείς και μεστές ομιλίες που ακούστηκαν μας γέμισαν συναισθήματα χαράς, αγάπης και σεβασμού» Μ.Μ.
**********
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου