2 Θαύμα του Αγίου Εφραίμ και του Αγίου Χριστοφόρου

τον οδηγό μας, πια, αλλά τον τρελό - οδηγό, τον εγκληματία!
Ακούω ένα γκαπ και τον βλέπω να συνεχίζει να τρέχει, ευθεία, μπροστά μας!

"Κρατείστε του τον αριθμό! Κρατείστε του τον αριθμό", φώναζα στους μπροστινούς, γιατί εγώ δεν έβλεπα, όλα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτου, πού να προλάβω να αλλάξω γυαλιά, να βρω στυλό, να πάω μπροστά;

"Μπαίνει μέσα στην πόλη! Αν συνεχίσει να τρέχει έτσι, θα σκοτώσει κόσμο! Εμείς από Άγιο γλυτώσαμε!"

Ποιος να μ' ακούσει, την υστερική;

Οι νέοι; Είχαν βουλωμένα τ' αυτιά. Χαμπάρι δεν πήραν.

Εν ολίγοις, το μεθυσμένο φορτηγό, χάθηκε απ' την ορατότητά μου, κάπου έστριψε, ο οδηγός μας ακινητοποίησε το πούλμαν σ' εκείνο το μπαμ που είχα ακούσει, κι άρχισε να μιλάει στο τηλέφωνο.
Εγώ φαντάστηκα ότι τηλεφωνούσε στην τροχαία, κι ότι κράτησε και αριθμό.

Μετά τον είδα να κατεβαίνει απ' το πούλμαν και να μιλάει με έναν άλλον κύριο.
Μετά κατάλαβα πως ήδη είχαμε ανεβεί στο μισό παρτέρι που διαχωρίζει τις λουρίδες του δρόμου.