...Αφού, ξαναξεκινήσαμε για να φτάσουμε στο ΚΤΕΛ, εγώ φώναζα, πάλι:
"Οδηγέ, μην τ' αφήσουμε έτσι! Αυτός ο άνθρωπος είναι εγκληματίας και πρέπει να τιμωρηθεί. Μόλις φτάσουμε, κι εγώ μάρτυρας, πρέπει να βρεθεί.
...Φτάσαμε, έμαθα πως ο πίσω μας χτύπησε πάνω μας, κάποια συνεννόηση έκαναν οι δυο άντρες με τις ασφάλειες, ο οδηγός έδινε τηλεφωνικές εξηγήσεις στο αφεντικό του, εγώ που επέστρεφα από Νοσοκομείο με χάλια ψυχολογική κατάσταση και άυπνη, ζώντας κι αυτό, απορώ που βρήκα την δύναμη, να επιμένω να πάμε στον σταθμάρχη.
...Εν ολίγοις, άφησα τα στοιχεία μου, πέρασε πολύς καιρός από τότε, δεν με αναζήτησε κανείς.
Ο άντρας μου μου είπε, πως την ευθύνη την έχει ο μπροστινός, δηλαδή, το πούλμαν μας!
Κι εγώ τρελάθηκα με τους νόμους μας και τους αστυνόμους μας...
Με βαριά απογοητευμένα βήματα (μετά από συζήτηση μέσ' το κλουβάκι του σταθμάρχη), προχώρησα προς τα Ταξί.
Είχα ξεχάσει το εκκλησάκι και τον Άγιο Χριστόφορο!
"Οδηγέ, μην τ' αφήσουμε έτσι! Αυτός ο άνθρωπος είναι εγκληματίας και πρέπει να τιμωρηθεί. Μόλις φτάσουμε, κι εγώ μάρτυρας, πρέπει να βρεθεί.
...Φτάσαμε, έμαθα πως ο πίσω μας χτύπησε πάνω μας, κάποια συνεννόηση έκαναν οι δυο άντρες με τις ασφάλειες, ο οδηγός έδινε τηλεφωνικές εξηγήσεις στο αφεντικό του, εγώ που επέστρεφα από Νοσοκομείο με χάλια ψυχολογική κατάσταση και άυπνη, ζώντας κι αυτό, απορώ που βρήκα την δύναμη, να επιμένω να πάμε στον σταθμάρχη.
...Εν ολίγοις, άφησα τα στοιχεία μου, πέρασε πολύς καιρός από τότε, δεν με αναζήτησε κανείς.
Ο άντρας μου μου είπε, πως την ευθύνη την έχει ο μπροστινός, δηλαδή, το πούλμαν μας!
Κι εγώ τρελάθηκα με τους νόμους μας και τους αστυνόμους μας...
Με βαριά απογοητευμένα βήματα (μετά από συζήτηση μέσ' το κλουβάκι του σταθμάρχη), προχώρησα προς τα Ταξί.
Είχα ξεχάσει το εκκλησάκι και τον Άγιο Χριστόφορο!
Τις φωτογραφίες κατάφερα να τις ανεβάσω, εδώ: https://tamenoblog.blogspot.com/2020/05/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάφερα να ολοκληρώσω σωστά αυτή την ανάρτηση, ΕΔΩ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://tamenoblog3.blogspot.com/2020/05/blog-post_12.html