Μεγάλη Πέμπτη - Άγιος Νεκτάριος 2

...Άνοιξα την πόρτα, κι ανέβαινα...
Πίσω μου ερχόντουσαν κι άλλες δυο κυρίες.
Εγώ... πάντως, ανέβαινα, σαν κοιμισμένη, με σκυφτό κεφάλι...
Ανέβαινα, ακόμα κι όταν είδα τις γυναίκες  να μπαίνουν στον Γυναικονίτη!...
Εγώ, ανέβαινα!
Σκαλιά ήταν... ανέβαινα!
Πού θα πήγαινα, δεν το σκέφτηκα!
... Βρήκα σκαλιά, κι ανέβαινα...

...Γελάω τώρα που τα γράφω, τότε, όμως, ενώ ανέβαινα, έπαθα ΣΟΚ!
Όπως είχα σκυμμένο το κεφάλι, μέσα στα αρκετά σκοτάδια, βλέπω δυο χέρια σταυρωμένα!
Τρόμαξα!
Σηκώνω ματιά, κι αντικρίζω Χριστό!
Έπαθα!
Με κοίταζε στα μάτια!
"Δεν πάω καλά..." σκέφτηκα.
Μετά κατάλαβα πως ήταν εικόνα.
Την φωτογράφησα...
...Μετά... την "κουβαλούσα" στο μυαλό μου...

*********

...Μετά, όταν τελείωσε η εκκλησία, ξανανέβηκα λίγο την σκάλα, για να βεβαιωθώ ότι δεν έκανα λάθος...
Ήταν εκεί.

Μετά βρήκα τον παπα - Δημήτρη και του είπα γιατί τον έψαχνα.
Μου είπε πως η εικόνα αυτή, μάλλον είναι η "Κυρίου Ταπείνωσις".
Δεν την είχε δει όμως, κι εγώ από τότε, δεν τον ξαναβρήκα.
Ήταν οι μέρες πολύ φορτωμένες, στο μέλλον θα μάθω.